Allez ju, nog één een paar om het af te leren. Veel te laat ontdekt, de man was al schielijk, maar het blijft onnoemelijk goed. These go out to you, Hugues! 🙂
En het kan nog meer: Klaus Nomi, de ergste jaren ’80 fluo-plastiek, én Marlene Dietrich:
Tales of Drudgery & Boredom.
Reacties
6 reacties op “Nomi”
Dus je hebt ook Pandagon gelezem?
Kijk, dat zal je wel weten: de diepste tegenstelling binnen Europa is die tussen DE en UK. Nomi probeerde daar in zijn tijd( = te vroeg ) iets aan te doen, vooral door UK na te bootsen. Mislukte vanzelfsprekend.
Wacht tot de duitsers weer echt rechtstaan. Je gaat wat zien.
Euh, nee. 🙂
Ik kwam er toevallig, al YouTubende, voorbij.
*Pinkt traantje weg*
Ahh, de liedjes uit mijn jeugd!
*Zingt zachtjes: “De Tide Van Toen” … *
Dash een Tide die niet meer terugkomt.
Niet in cliché’s denken, jongeman. Die duitsers kunnen écht wat. Ze komen ooit terug met iets écht europees, zoals pakweg Bach, Goethe, etc.