Hunters of Dune

Voilà, uit. Helemaal tegen mijn principes in, heb ik een boek-voor-onderweg verder gelezen thuis.

Ik leg mezelf uit: uit ervaring geleerd dat de beste manier om langer van boeken te genieten, is om voor elke gelegehnehid een verschillend boek te hebben. En dus heb ik een boek voor onderweg, van en naar het station. En een boek voor beneden, en voor in de living, en voor het toilet boven, en voor de slaapkamer, en voor op het werk.

Dat zorgt ervoor dat ik langer over een boek doe, dat het minder lijkt alsof ik geld geef voor dingen die eigenlijk niet lang meegaan. Maar goed. De laatste honderd of zo bladzijden thuis gelezen, want anders zou het zeker helemaal uit geweest zijn morgen vóór ik op het perron zou gestaan hebben om naar huis te gaan. En zo met twee boeken aanzetten, da’s ook een beetje stom.

Hunters of Dune is boek 7a van de Dune-heptalogie waarvan iedereen dacht dat ze op de cliffhanger van Chapterhouse Dune geëindigd was, met het overlijden van Frank Herbert. Niet slecht, al vind ik het heel erg spijtig van de deus ex machina op het einde. Een béétje bij het haar getrokken: shades of R. Daneel Olivaw, shudder boo hiss, al is het gelukkig lang niet zó erg.

Ondanks dat: ik kijk uit naar het vervolg. Tleilaxu, en Bene Gesserit, en Joden (begod!), en de elementen uit de prequels, en hoe zat het precies met dat Golden Path, en vanalles en nog wat. Te verschijnen in augustus 2007.

En morgen een nieuw boek vinden voor onderweg. Star Wars Republic Commando: Hard Contact denk ik dat het wordt. Dringend tijd om nog eens in het Star Wars universum te duiken.

12 reacties op “Hunters of Dune”

  1. Heb hem dinsdag besteld in het nederlands, kan amper wachten tot hij hier is.

    Hoop wel dat het terug meer zoals Frank Herbert is, de prequels waren niet zo geweldig in vgl met Frank’s werk

  2. Ik had vroeger ook een bovenboek, een benedenboek, een onderwegboek,… Normaal gezien kom ik uit op anderhalf boek per week (turven van 500+ pagina’s afgewisseld met kleine paperbacks van een paar 100 bladzijden).
    Helaas, driewerf helaas: sinds kort kan ik niet meer lezen. Ik weet eigenlijk niet wat me overkomen is, maar ik kan plots geen boek niet meer zien. Ik vind het vreselijk. Ik heb een paar keer geprobeerd aan een nieuw boek te beginnen (zelfs een paar keer een heel luchtig en makkelijk verteerbaar iets), maar… het is net alsof iemand me ge-ClockworkOrange-d heeft.
    Dat duurt nu al bijna twee maand, en ik weet echt niet wat ik moet doen om het te verhelpen. Ik ben van armoe weer beginnen schrijven…

  3. @Bruno
    Ik heb daar ook een tijdje last van gehad. De oorzaak bij mij is dat mijn ogen teveel getraind zijn op professioneel lezen (huh..niet dat ik mezelf wil bestoefen, maar ik lees nogal wat af voor mijn werk). Daardoor ga je efficiënt cross-readen, wat handig is, maar waardoor je moeilijk nog ter ontspanning kunt lezen. Je ogen dwalen af. Ik kon zelfs niet meer in de Humo lezen. Nu is het beter. Ik weet niet of het ermee te maken heeft, maar het eerste boek dat ik opnieuw rustig kon uit-lezen was was een thriller van Deflo. Voor de rest ben ik niet zo bekend met die auteur, maar hij heeft dus een geneeskrachtige gave. Proberen?

  4. @Michel

    Ik vind u geniaal, creatief, een goede echtgenoot en vader (wordt gezegd), sociaalvoelend, grappig, kortom een deugdelijk mens.

    Maar qua boeken zitten we niet helemaal op dezelfde golflengte;-)

  5. @Els
    Ja, ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ik om professionele redenen het zelfde manuscript tientallen malen heb moeten lezen en herlezen.
    Ik hoop min of meer dat het probleem vanzelf zal overgaan zodra ik het eindproduct in mijn handen heb (nog een weekje nagelbijten en het is zover).
    Ik heb vroeger ook al eens een vies soort blindheid gehad die ook met wat rust is overgegaan…

Reacties zijn gesloten.