Voilà, daar zijn we dan ook weer van af. Zelie kwam vanavond thuis met deze nota in haar agenda:
Leesniveau negen, en ‘t schijnt zijn er geen hogere niveaus dan dat. Ik vind dat heel goed voor een meisjae van zeven, ik.
Tales of Drudgery & Boredom.
Reacties
8 reacties op “Niveau”
Proficiat, Zelie!!
N.B. Die agenda! O-My-God! Dat is krek dezelfde als die van mij in het 1e leerjaartje. Dat is straks ook al weer 20 jaar geleden, maar ik herken die lay-out zo! De Garver, of zo? Is het niet?
Tja… ’t gevecht om de zaterdageditie van De Standaard kan beginnen 🙂
Karel.
Hey, toen ik in het tweede leerjaar zat heb ik het schoolkrantje gehaald omdat ik de eerste zevenjarige in de 25-jarige geschiedenis van ons schooltje was die niveau negen had gehaald. Sommige kindjes geraakten daar niet in het zesde leerjaar, moet je weten. *trots*
Ik zeg: “Go Zelie!”
[…] Ze glunderde nogal en ge zoudt van minder. Michel en ik ook hoor, daar niet van […]
het leukste aan die kinderen die graag en vlot lezen ( en het één helpt het ander enorm vooruit ) is dat die volledig in een boek kunnen verdwijnen. ons zoontje (5 jaar, nivo 6) wordt dan enorm kwaad als je hem voor zoiets onbenulligs als ‘komen eten’ terug uit het verhaal weghaalt…
Neemt gij haar aan als correctrice, gij.
;–)
Mleh. 🙂
In mijn schooltijd bestonden positieve nota’s niet. Of toch in elk geval niet in mijn agenda. En dat leesniveaus bestonden, daar hadden we ook geen benul van. Een klap voor je kop kon je krijgen.
Maar genoeg over mijn jeugdtrauma’s, en ter zake: meisjes lezen vaak sneller en beter dan jongens. Ze lezen ook vaak liever, en houden het langer vol. Stimuleer dat dus maar, da’s goed voor haar informatieverwerkende capaciteiten. Zelfs als ze over een paar jaar alleen nog naar paarden – of jongens – taalt. Maar of zo vlak voor de boekenbeurs een ‘hoera’ toepasselijk is? Die leeshonger gaat u geld kosten, vader. Koop haar maar een bibliotheekpas… Om te beginnen :p
Dat verdwijnen in een verhaal zie ik ook bij de letterfrettende dochter van een vriend van mij, die is negen. Zelf was ik vroeger ook zo. En de hoofdfiguur in het boek ‘Het oneindige verhaal’ van Michaël (what’s in a name) Ende heeft dat ook.