Tientallen reizen hebben ze meegemaakt. In stapels verschillende databases verzeild geraakt. Van verhuis naar verhuis gegaan: Beukenlaan naar Maaltenaard naar Sint-Kwintensberg naar Kunstlaan naar Voetweg naar Sint-Katelijnestraat.
De laatste tien of zo jaar zaten ze in dozen en kwamen ze er eigenlijk niet meer uit, maar ik kreeg het niet over mijn hart om ze weg te pompen. Vandaag dus wel. Na al die jaren heb ik mijn audiocassettes weggegooid, of toch een eerste batch, met onder meer ook deze ertussen:
Spijtig, wel, dat ik nu ook mijn enige exemplaren van Magma (Kohntarkosz! Mekanïk Destruktïw Kommandöh!) weggooi. En het quasi-volledige werk van Steve Reich en Jethro Tull. Amonst many many others: de halve discotheek had ik op casette gezet, in de jaren 90. Honderden cassetjes—ach, ik was jong en zo.
Ja inderdaad, goed gezien hierboven: al mijn cassettes hadden geprinte inlays en zo. Ik stak daar veel werk in, toen… kijk, ik heb er nu al spijt van dat het allemaal weggegooid gaat worden. Djutoch.
Maar nee! Mag niet. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en een mens kan niet alles in zijn leven bijhouden.
Ataraxie. Ataraxie.
Reacties
12 reacties op “Mijn hart bloedt”
Als ik met zo’n dilemma zit denk ik altijd even na over hoe lang geleden het is dat ik het ding in kwestie nog gebruikt heb. Als we over jaren kunnen spreken, dan is het meestal rijp voor de vuilbak.
‘k heb er ook zo nog een paar honderd liggen. Geprint en al.
ik ben blij te zien da tik niet de enige ebn die zijn cassettehoesjes typete 🙂
ps: mijn 560 tapes staan nog allemaal in mijn kast…sommige dingen koop ik sporadisch op cd…mijn vinyl stat te bestoffen wegens kapotte platenspeler meer :s
wegsmijten: it hurts!! zoalng mijn am niet zaagt dat eht bij haar thuis allemaal in de weg staat , staat het daar goed denk ik 🙂
De tijd wanneer mijn cassettes zullen weggesmeten worden zal een woelige strijd worden (van ik die weerstand biedt en die vriendin die, wanneer we gaan samenwonen, die dingen niet wilt meenemen). De bierkaartjescollectie moet er ook al aan geloven. Pijnlijk! Maar die cassettes krijgen ze voorlopig nog niet weg. Ook al heb ik daar jaren niet meer naar geluisterd.
Ik smijt die niet weg hoor….uren, dagen heb ik eraan gezeten om hoesjes te maken…met tekeningen, bijeengezochte krantenknipsels…Puur jeugdsentiment!!
[…] Toen ik vanmorgen Michel Vuijlsteke’s weblog las moest ik plots denken aan al mijn cassettekes die ik hier nog heb liggen. Ik kan ze echt niet wegsmijten. Uren, dagen heb ik eraan gewerkt. Meestal ging ik de lp’s of cd’s halen in de openbare bibliotheek in Boom en nam ik ze over op cassette en dan begon ik de knutselen. Ik maakte tekeningen, zocht tijdschriftknipsels bijeen en probeerde zo origineel mogelijk te zijn. Dat lukte me af en toe wel. Ikzelf heb geen cassettespeler meer…maar wegsmijten doe ik ze niet. Ze doen me teveel aan mijn jeugd denken. Ik heb al zoveel moeten wegsmijten maar die blijven. For sure!! […]
[…] Michel zijn hart bloedt, zelf heb ik het nog niet over mijn hart kunnen krijgen om ze weg te gooien. Mijn tientallen cassettes uit mijn jeugd. Bijna allemaal copieën van vinylplaten uit de bibliotheek en later ook cd’s. Ik herinner me nog dat bij elke plaat een kartonnen kaartje zat met een grote, ronde cirkel. Daar werden de krassen op aangeduid, telkens je een plaat terug binnenbracht werden ze opnieuw gecontroleerd. Elke kras werd netjes genoteerd, had je het te bont gemaakt, kreeg je een boete. Om een copy te nemen moest je de volledige plaat of cd afspelen, nu rip je een cd in nog geen 10 minuten naar mp3. Net als Michel printte ik voor elk cassettje een nette inlay. Uren tijd dat ik daar ingestoken heb en dan alles catalogeren mbv een eigen geschreven programmaatje in BASIC. Pre-dertigers zullen nu hartelijk lachen, zij hebben die mooie tijd nooit gemaakt. Nu moet het allemaal snel gaan, Dolby C is verdwenen, analoge warmte heeft plaats gemaakt voor digitale koelte, … […]
Heb de mijne onlangs ook weggegooid, maar het waren er belange niet zoveel. Logisch ook wel, ben heel wat jaartjes jonger.
Er zijn inderdaad tijden van komen en van gaan, zo is mijn cd collectie (zelf gebrand) ook gesneuveld. Spijtig, maar nu is alles veel overzichtiger en handiger te bedienen.
🙂
Wekelijks naar de bibliotheek en daar zelfs 10 kilometer voor fietsen, cassetes kopen per dozen, typen en uitsnijden, … lang vervlogen tijden en ik die dacht dat er maar weinigen waren die dit ook deden, tot de databanken toe.
Ook vele muzikale ontdekkingen gedaan waar ik tot op vandaag nog van kan genieten. Lang leve de bibliotheek.
En ‘the best of’ bandjes samenstellen, uren heb ik daar aan besteed.
Weggooien, geen denken aan.
Kijk ze, ik ga nog eens een bandje van JCMellencamp opzetten.
Gewoon weggooien, zonder te bewaren om “nog eens te digitaliseren”?
Dat zou ik niet kunnen.
@Martin: ach, zwijg. Ik ben er nóg ongemakkelijk van.