Charles was hier, en hij heeft zijn TC-201 even achtergelaten. Een 2x teleconverter, eigenlijk niet verschikkelijk veel meer dan een vergrootglas dat tussen lens en fototoestel gevezen wordt.
Terug naar de middeleeuwen! Alles manueel! Zo wijs! En mijn fototoestel wordt er nóg meer een kerstboom mee!
Fantastisch, dat wel. Maar o zo frustrerend ook. Kijk, allemaal ongecropte foto’s met precies dezelfde instelling, dus ‘t is te zeggen foto’s waar ik niets van afgeknipt heb en waar alle onderwerpen zowat op dezelfde grootte te zien zijn.
Om een idee van de afmetingen te geven, twee dingen waar iedereen zich zo’n beetje een beeld kan vormen van de schaal: een mier en een pissebed.
Zo. Met dat in het achterhoofd, nog een aantal gewillige slachtoffers vandaag.
Een mij verder onbekend springstaartje:
Een onooglijk klein schattig blauw iridescerend springspinnetje:
Maar het is verdorie niet allemaal koek en ei. Om te beginnen, en meteen al te zien als de foto’s op volle grootte staan: aan meer dan f/32 en met die 2x teleconverter is diffractie een enorm probleem.
En als ik tot f/11 verminder (of vermeerder, ‘t hangt ervan af hoe ge’t bekijkt), dan is de depth of field zo ongeveer niéts meer:
Maar goed, dat is niet anders dan zonder die teleconverter, en eigenlijk ook wel par for the course.
Waar ik geen rekening mee gehouden had, is dat het schier onmogelijk wordt om te focuseren: de zoeker wordt zó donker, dat ik voor die mierenfoto’s hierboven zowaar een zaklamp moest zoeken. Er komt zodanig weinig licht door die hele buis dat zelfs met de relatief klare zoeker van de D200 er praktisch niets te zien was aan de hand was aan de andere kant van mijn toestel.
En daardoor heb ik deze foto gemist:
Een springstaartje dat op een klein slakkenhuisje zat (jawel, slakken hebben haar, inderdaad). Ik dàcht dat ik het in ziht had, maar er was een takje voorgesprongen. Dju! Een springstaart die ik nog niet had, ongekend duidelijk ook, in focus, maar een tàk ervoor.
Er zijn oplossingen voor die donkerte, natuurlijk—een betere zoeker, een pilootlichtje, tralala—maar ‘t is niet ideaal. En aan die vergrotingen zit ik wel pàl op het onderwerp, dus moet ik echt wel beginnen klooien met het licht van de flash ook.
Oh, dilemma, dilemma, dubio, dubio.
Reacties
5 reacties op “Teleconverter”
al aan tussenringen gedacht? die vreten veel minder licht dan een teleconverter.
Wat is de gele blubber?
Kom je dat bij ons wandelende takken ook eens doen?
Al aan een microscoop gedacht?
@Bart: geen idee. Ik ben op zoek naar iemand die mij het beste kan aanraden om vooruit te geraken met kleine-dingen-macrofotografie met Nikon.
@Els: da’s een druppeltje confituur. En ik wil die takken wel eens fotograferen, ja. Al vrees ik dat het vooral details zullen zijn. 🙂
@Pietel: niet transporteerbaar genoeg. Maar: jazeker. Als iemand mij een degelijke microscoop vindt waar ik mijn Nikon op kan vastvijzen (met een C-mount en een adapterstuk erbij bijvoorbeeld), dan ben ik over de maan van contentement.
Hallo,
Ik ben in het bezit van een Sony A350 met lens
18 x 200 mm beetje groothoek en tele dus!
Ik wil proberen verder te kunnen kijken met deze
camera via een teleconvertor 1.5 of 2.0 maal vergroten van de brandpuntafstand!
Is dit een aanrader , wie kan mij een proffesioneel
advies geven? Alvast bedankt.
Paul