“Da’s een politieke discussie, en daar doen wij als museum niet aan mee.” En daarmee maakt Wim van Krimpen er zich van af. Dit is een politiek statement, en dat leidt tot haat, en dus toon ik het niet.
Het gaat over de fotoreeks Adam en Ewald. Zevendedagsgeliefden, van ene Sooreh Hera. Het Gemeentemuseum koopt de hele reeks, maar foto’s van Ghosro en Farhad, twee Iraanse homos die met maskers van Ali en Mohammed gefotografeerd werden, zullen de eerste paar jaar niet getoond. Fotos als deze:
De directeur van het S.M.A.K. zegt op Ter Zake dat kunst niet moet provoceren, maar vragen stellen. En dat Sooreh Hera wel degelijk vragen stelt. En dat bovendien élk kunstwerk politiek is. Vrije meningsuiting en kunst zijn twee andere begrippen: een museum is een plek waar een kunstenaar zijn werk kan ontwikkelen, en een spiegel zijn voor de samenleving. Het museum zorgt voor de omkadering en de vertaling naar de verschillende doelgroepen.
Ik heb hem niet horen zeggen of hij de foto’s zelf zou exposeren, maar ik denk begrepen te hebben van wel.
Ik persoonlijk, ik weet het niet. Ik zit tussen een initiële “komààn jongens… moet dat nu écht?” en een in tweede instantie maar van ganser harte “godverdomme, ‘t zal wel zijn dat het moet”. De dag dat angst voor hoe iets zou kunnen overkomen bij sommige mensen van bepaalde religies, zijn we wel héél verkeerd bezig.
Maar mijn “moet dat nu echt” blijft wel: is dit enkel OK als het over godsdienst gaat? Wat als het pakweg over vrouwen in het algemeen zou gaan, hoe ze toch wel eigenlijk ondergeschikt zijn aan mannen en dat ze hun plaats niet meer kennen in de wereld? Of als een kunstenaar ons wil doen “nadenken” over de manier waarop, pakweg, negers, joden en homo’s eigenlijk onze politieke en culturele agenda bepalen?
Ik ben het denk ik wel eens met Paus Benedictus XVI, in zijn strijd tegen het relativisme.
Reacties
13 reacties op “Politieke discussie”
Gegeven de “tijdsgeest” vind ik dit eerder een provocatie dan vragen stellen. De vraag stellen of “Islamiërs” (whatever you want to call it: Islamitieten, Islamers, Allah-lovers, maakt niet uit) dit leuk vinden maakt niet uit, uiteraard vinden ze dat niet leuk, -open deur- iemand?
Mijn mening is dat de “Islamwereld” zijn tijd nodig heeft om “anders” te gaan denken maar dat ze daarvoor tijd nodig heeft.
Door te provoceren en uit te dagen bekom je een omgekeerde, behoudende reflex.
Awel, daar zit ik ook mee. Met maskers omdat het moest voor die jongens, ja. Maar waarom nu precies Ali en Mohammed? Moest dat nu écht?
Ja. Relativisme allemaal goed en wel, maar er zijn in onze westerse wereld ook mensen vervolgd omdat ze door hun kunstwerken onze god en onze profeet op minder gepaste manier gebruikten in de kunst.
Soit, eigenlijk ben ik zo danig omgekeerd ingesteld dat ik mij veeleer afvraag of je door de paus gelijk te geven nu ook probeert om mensen zich vragen te doen stellen? Mij bijvoorbeeld. Ik geef mensen die mede verantwoordelijk zijn voor AIDS uit principe nooit openlijk gelijk. Ik voel mij nu ook uitgedaagd en geprovoceerd. Tja. Ge zult er maar mee opgescheept zitten.
Alléén wat dat relativisme betreft, niét veel van de andere dingen. En ook niet in zijn concrete oplossing (enkel de Kerk en de Paus brengen heil). Maar wel in de diagnose en de oplossing in het algemeen: er zijn absolute dingen, niet alles is relatief.
Het is niet omdat men in land X vindt dat Y niet kan, dat het daarom OK is dat Y niet mag in land X. Er is geen cultureel of moreel relativist ter wereld die me gaat overtuigen van het “ach ja, (schouderophaal) vrouwelijke besnijdenis: ‘t zijn toch kadees hé, soms, die gasten” of “jamaar, als de Kerk vindt dat condooms niet kunnen, dan is dat toch hun goed recht om dat te vinden”.
Ik ga tijdens mijn slaapsessie eens lang nadenken voor alternatieve referenties dan de paus als het over relativisme en aanverwante aangelegenheden gaat.
Misschien moet de kunstenares haar tentoonstelling in Sudan organiseren…
‘Mijn mening is dat de “Islamwereld” zijn tijd nodig heeft’
Misschien wel, maar vandaag evolueren ze in de tegenovergestelde richting. Het middenoosten was 50 jaar geleden veel meer verwesterd dan vandaag. Het percentage fundamentalisten onder de islamitische immigranten in het westen ligt vandaag veel hoger dan vroeger. Ik geloof er dus niet in dat het wel allemaal vanzelf in orde komt als we maar voorzichtig zijn en niet teveel chokeren. Vooral niet omdat dat bij fundamentalistische moslims de indruk wekt dat hun intimidatie werkt. Zij zien dat “koken met Jezus” wordt heruitgezonden omdat die lauwe christenen over zich heen laten lopen en zien ook dat heel wat niet-moslims uiterst voorzichtig worden wanneer ze denken aan de gevoeligheiden van moslims te raken. Wie hard schreeuwt, dreigt en zo nu en dan wat auto’s en winkels sloopt tijdens een uit de hand gelopen betoging, bereikt z’n doel. Wie enkel wat boze lezersbrieven schrijft, wordt genegeerd. Dat lijkt me een gevaarlijk recept voor de toekomst.
“Maar vandaag evolueren ze in de tegenovergestelde richting.”
Ik geef ze geen ongelijk , ze zijn de zijn de nieuwe vijand van de VS of A gemaakt geweest, en dit zélfs voor 9/11. Na de communisten in 1989 moest er in Amerika een nieuw vijandsbeeld gecreëerd worden om de economie te doen draaien, dit is altijd de politiek van de Amerikanen geweest. 9/11 was het antwoord op die politiek en het gaat er niet op verbeteren.
Bush benadrukt toch geregeld dat de Islam een “Religion of peace” is. Ook van een anti-Arabische politiek kun je de VS toch moeilijk verdenken. Ze hebben altijd een aantal zeer goede Arabische bondgenoten gehad. (niet altijd de fraaiste regimes, maar die zijn dan ook schaars in het middenoosten). In Irak (ook in Afganistan trouwens) maken de VS geen probleem van het inschrijven van Islamitische wetgeving en de nieuwe grondwet. Irak is vandaag veel minder seculier dan onder Saddam Hoessein. Ik merk er toch niet veel van dat de VS van de moslims vijand nummer één gemaakt zouden hebben.
Het is natuurlijk wel zo dat het militaire antwoord op 9/11 het imago van de VS in het middenoosten niet veel goed gedaan heeft. Maar anderzijds was dat imago al van lang daarvoor niet erg goed (om het zacht uit te drukken).
[…] Politieke discussie — Michel Vuijlsteke’s Weblog Pingback on Dec 7th, 2007 at 7:43 […]
Zou het kunnen dat de kunstenares de mannen specifiek maskers van Ali en Mohammed heeft gebruikt om overduidelijk aan te geven dat het om moslims gaat? Het is de hypocrisie over betrekkingen tussen homofielen die ze de Islamieten verwijt.
Ok, het had vast anders gekund, maar dit maakt de identiteit duidelijk. En dus is het opzet toch geslaagd? Waarom moet het dan anders? Het zou sowieso kwaad bloed hebben gezet bij een aantal mensen.
Anderzijds is “Iran” en “homosexualiteit” wel iets dat niet triviaal is. Tijdens zijn bezoek aan de US vroeg men aan de president (Ahmadinejad) waarom in zijn land homo’s worden vervolgd. Antwoord: “Wij hebben niks tegen homo’s, in Iran leven er namelijk geen homo’s (in tegenstelling tot in het verdorven westen).”
Juist omdat het over Iran gaat, heel concreet, lijkt mij het argument van moet-dat-nu-echt niet zwaar genoeg te wegen.
Zo bekeken gaat het om de vraag naar onze prioriteiten: de gevoelens van mensen versus die van de vervolgde gasten in hun land.
De moderne tendens is – zie bv. ook Google/Yahoo in China – om niet meer te durven commentaar geven op wat er gebeurt in andere landen, uit angst, economische of andere. Daar mag de kunst van mij ook tegenin gaan.
Kwestie van nog eens hoogdravend te zijn.
First let me say that I’m not a religious person at all, but playing and disrespecting people beliefs is not something right to do. No matter what it is. I think she didn’t have rights to do so.