Het is nog eens Aliens op de televisie. Ah, dat waren de dagen.

En wat een ongelooflijk contrast: net voor Aliens was het nog eens Men in Black 2. Zo slécht, die speciale effecten van MiB2! Plastieken aliens, overcomputeriseerde blue screens, brrr.

Nee, dan Aliens, zo van net voor het allemaal digitale effecten waren in science fictionfilms, en dat het er toch wel serieus aan te zien is.

Het helpt ook dat James Cameran dat enorm goed gedaan heeft: één van die weinige keren dat het vervolg niet slechter is dat het origineel. Het is zo bij Godfather, en het is zo alhier: niet “veel beter” per se, maar zo enorm anders en ook goed, in vergelijking met Alien.

Naast het vechten en naast de xenomorphs, vind ik trouwens aan zowel Alien als Aliens de wereld het beste. Rol Blade Runner en Starship Troopers in mekaar: hey presto, it’s the Alien franchise! Leve dystopie!

Trouwens, trouwens, trouwens: het is binnen een paar maand mijn verjaardag, en al wie niet zou weten wat mij te kopen—27 augustus zal er snel zijn, en ik wil géén klachten horen dat ik niet genoeg hints gegeven heb—bij deze:

Levensgroot, en dus misschien een beetje moeilijk te plaatsen in huis… een alternatief is deze, doro Giger persoonlijk gehandtekende kop:

Oh, te griezelig voor de kinders? Geen probleem, ze bestaan ook in schattige versies:

Dat is wel in uiterste nood, dat laatste, natuurlijk.