The Mote in God’s Eye is een klassieker in het algemeen, maar ook een klassieker in het first contact-genre: mensen komen voor het eerst aliens tegen. Toen ik het uit had, dacht ik meteen aan die andere first contact-klassieker: Murray Leinsters First Contact.
Uit –houd u vast– 1945, en verdacht hard lijkend op een zeer goede Star Trek-aflevering: ook iets vaag militair-zeemacht-achtig, ook een universal translator, ook aliens, ook een spannend verhaal, ook een leutige pointe op het einde.
De atmosfeer is erg vreemd: de mensen op het schip Llanvabon komen aliens tegen, voor het eerst in de menselijke geschiedenis, en hun eerste zorg is dat de aliens de weg naar de Aarde zouden kunnen vinden en dus de menen vernietigen. En hun eerste veronderstelling is dat de aliens net dezelfde bekommernis zullen hebben. En dat blijkt ook zo te zijn.
Mexican stand-off, maar dan met twee. Raken ze er uit? Overleeft iedereen het? Kort en goed, zoals ik het mij herinnerde. Alleen het einde had wat minder gimmicky mogen zijn: mijn tienjarige ik vond het veel beter dan mijn 33 jaar oudere ik.