Bart vat het mooi samen. Ik ben eventjes, eventjes, een paar jaar lang, baas van een bedrijf van veertien man geweest.

Nooit meer. Nooit van mijn leven. Nooit.

Nee serieus: nooit.

Was ik niet van een trap gevallen en had ik geen jaar in hospitaal en bed en trekzetel gelegen, ik denk dat ik dood was nu. Of toch minstens dat ik depressies en maagzweren en hartaanvallen had.

Op den duur kocht ik om de tien dagen en nieuwe halveliterfles Maalox. En kreeg ik hartkloppingen als het nog maar over geld ging of over bedrijven op televisie.

Ik zie het gebeuren bij andere mensen rond mij, die een bedrijf willen starten of er al een tijd mee bezig zijn, of die zelfstandige zijn of willen worden, maar daar eigenlijk helemaal niet voor in de wieg gelegd zijn.

Even, losjes aan de hand van Bart’s presentatie, wanneer het géén goed idee is om entrepreneur te zijn.

1. Geld is jouw ding niet.
   Een entrepreneur weet op elk gegeven ogenblik hoe het zit met de geldsituatie. Ruwweg hoeveel is er in kas, hoeveel zal er deze en volgende maand binnen en buiten gaan, wat zijn de vaste kosten, hoe zit het met de rentabiliteit, wat is de pipeline, en dergelijke.
   Weet je dat niet, of erger: kan het je niet echt schelen, dan ben je geen entrepreneur, en mag je nu stoppen met lezen. En zoek iets anders te doen, snel.
2. Je bent slordig.
   Een goede boekhouder kan helpen, maar een entrepreneur verliest geen facturen. Houdt zijn deadlines in het oog. Is nauwkeurig, vooral als het op geld aankomt.
3. Je hebt teveel scrupules.
   Kom kom, niet tegenstribbelen. In de zakenwereld moet je liegen. “Ja meneer de klant, natuurlijk hebben wij mensen genoeg.” “Uiteraard kunnen wij dat.” “Jazeker, het geraakt zonder enige twijfel nog dit kwartaal afgerond.”
4. Je bent niet sociaal genoeg.
   Je hoeft geen met olie ingesmeerde aalachtige verkoper te zijn, maar je mag ook niet bang en/of vies zijn van de mensen. De harde realiteit is, ook hier, dat je meer dan veel moet “doen alsof”. Aanpappen met de juiste mensen.
5. Je hebt niet genoeg geld.
   Als je een bedrijf begint en je hebt niet genoeg geld hebt om iedereen inclusief jezelf gedurende pakweg een half jaar een loon uit te betalen: vergeet het.
6. Je kunt geen nee zeggen.
   Zeer vaak een gevolg van nummer 5. Als je geen geld hebt, neem je alles aan dat zich aanbiedt. Het begint met geen nee durven zeggen, en het eindigt met geen nee kunnen zeggen. En voor je het weet, zit je met een onoverzienbare puinhoop aan oninteressante, tijdsopslorpende, moreel-drainerende kutprojecten. Die je niet kan afsluiten omdat je het geld nodig hebt.
   Welkom in de Spiraal Des Doods.
7. Je wilt geen nee zeggen.
   “Oh, daar zullen we wel tijd voor hebben.” “Dat pakken we er wel tussendoor.” “OK, het betaalt niet veel, maar het is toch wel verdomd interessant, nee?” “Normaal gezien zouden we zoiets niet doen, maar omdat gij het zijt…”
   Focus is uw vriend. Zoniet: Spiraal. Des doods. Hallo!
8. Je doet het eigenlijk niet graag.
   Je hebt een bedrijf maar eigenlijk zou je liever geschiedenis studeren. Je maakt raamkozijnen maar eigenlijk zou je liever schilderen. Je bent verkoper maar eigenlijk zou je liever manager zijn. Of omgekeerd.
   Burn-out in drie… twee… een…
9. Je mengt vriendschap en zakendoen.
   Als je de baas bent, ben je niet de vriend van je werknemers. Vergeet dat.
   Zaken doen met vrienden? Het is niet onmogelijk, mits onnoemelijk duidelijke afspraken, maar het is absoluut niet aan te raden.

Um.

Ik ga er wat mee ophouden, denk ik. Ik krijg er spontaan het zuur van.