Faceboekforummailinglist awoert

Ik werd uitgenodigd om mee te doen aan een project. Zoiets dat verschillende maanden zal duren, en waar een groep mensen (geen idee hoe groot die groep zal zijn, ik vermoed ergens 10 actieve mensen en 30 of zo in totaal) samen gaan werken in min of meer los verband.

Dat ze graag wisten of ik mee wou doen, want dan zouden ze me aan de (gesloten) Facebookgroep toevoegen.

Euh… wat?

Communiceren via een Facebookgroep, wat krijgen we nu in ‘s hemelsnaam? Wat is er verkeerd met een mailinglijst?

Ik heb zó eigenlijk al minder zin om mee te doen, verdorie. ‘t Is misschien de oude reactionair in mij, maar ik heb eigenlijk negatief goesting om naar een commerciële website te gaan waar er nog honderd man of zo mij hun hoogstpersoonlijke zombie willen maken, waar ik te pas en vooral te onpas word lastig gevallen met zever die mij niet interesseert, waar iedereen zowat iedereen met een “cause” wil warm maken voor vanalles, waar ik belaagd word om “vriend” te worden met mensen tot ik uiteindelijk in een vlaag van laat mijn hoofd met grust iedereen op de lijst accepteer, en dan “beloond” word met parels van eloquentie als “hahahaaaa fuck die thread is briljant. trane in mijn oge man :’) xD” van mensen die ik van haar noch van pluimen ken, maar die wel blijken 37 “vrienden” gemeenschappelijk te hebben met mij.

Grmbl.

Ik heb het denk ik nu eigenlijk wel definitief gehád, met die hele Facebook.

Het is allemaal zo tienerachtig krampachtig, zo angst-ridden “ge ziet mij toch nog graag hé, pookt mij keer dat ik weet dat ge nog weet hoe mijn avatar eruit ziet”, zo kunstmatig happy happy, zo dwangmatig hokjesdenken. En als er niet genoeg hokjes zijn, hell, dan maken we er gewoon zélf nog twintig bij! Ik ben tégen het afschaffen van heupflessen in het leger en vóór het behoud van Het Gebed Zonder Eind! Vóór Monsanto en tegen Ethisch Beleggen! Of nee! Omgekeerd! Of nee! In welke groep zitten er meer potentiële nieuwe “vrienden”?

Vandaag kwam het onding twee keer ter sprake: één keer voor dat ding hierboven dus, en één keer omdat er ergens een groep zou zijn (of Clan? of is dat Netlogees? of Vi.be-taal?) waar ik administrator van ben en dat die gebruikt zou moeten worden voor promotie.

Ik háát promotie via Facebook. Dergelijke kul hebben we allemaal al ontvangen, ongetwijfeld:

Schmurz invited you to “Groot Evenement allemaal komen” on Sunday, November 30 at 8:00pm.

Schmurz says, “iedereen welkom op de instuif hopelijk tot dan!!”

Event: Instuif
  “instuif van mijn nieuwe stekkie lolol”
What: Club Party

To see more details and RSVP, follow the link below: http://www.facebook.com/n/?event

Thanks,
The Facebook Team

Als ik zou moeten optellen hoeveel van dergelijk knullige, lamme, onpersoonlijker-men-kan-niet-meer, uiteindelijk op het belachelijke af degoutante ondingen ik in mijn mailbox gekregen heb,  ik zou een eind bezig zijn.

Maar tegenwoordig is dat dus voor enorm veel zaken de enige manier waarop mensen uitgenodigd worden. Beseffen die pipo’s dan niet hoe klotig en kil zulke dingen overkomen?

In de jaren 70 deden ze tenminsten nog een poging om er iets persoonlijks van te maken, dat min of meer in één taal geschreven was.

Ja, ook U, Vuilsteeck VOORNAAM, hebt een prÿs gewoonen!! U kant samen met U man, beeste mevrouw VOORNAAM een cruise op de Nile gewinnen als U deze Coupon ingevult!! Wij hopen het plezier U terug te horen, mevrouw Vuilsteeck VOORNAAM!! en U wacht niet hopelÿk te lang!!

*
*   *

En oh kijk trouwens, on-topic maar slechts nauwelijks: ik val nog nét binnen de top tien meest invloedrijke personen in de Belgische Sociale Media, volgens Bruno.

Invloedrijke personen in de Belgische Sociale Media, ik kan er mij nauwelijks een beeld bij vormen. Mensen met veel valse virtuele vrienden of zo?

Ik scoor slechte punten (4/10, Clo Willaert, Robin Wauters, Bart De Waele en Kris Hoet scoren 10/10) omdat ik minder mensen die ik eigenlijk niet ken op LinkedIn heb lastig gevallen om vriendjes te worden.

En ik scoor ook slecht (3/10, Robin Wauters 10/10) omdat ik niet genoeg microblog op Twitter.

Maar het slechtst van al (2/10, Clo Willaerts 10/10) scoor ik op Facebook, omdat ik er veel te weinig totale vreemden heb lastig gevallen.  Houd van mij! Houd van mij! Schenk mij aandacht! Ik ben uw vriend! Ik Geloof in uw Zaak! Echt waar! Hier: een virtuele pint bier om in uw virtueel hoofd te gieten!

*
*   *

Gnn. Of misschien is het gewoon omdat ik te weinig geslapen heb, natuurlijk. Maar ik blijf Facebook vies vinden.

23 reacties op “Faceboekforummailinglist awoert”

  1. AOL.

    Bovendien, een project dat je opzet via Facebook blijft alleen bestaan bij de gratie van Facebook. Je maakt jezelf afhankelijk van een partij die geen belang heeft bij het welslagen van je project.

  2. Dat ligt allemaal niet aan facebook maar aan de manier waarop je het ding gebruikt. Ik heb nog nooit van die debiele uitnodigingen ontvangen. In het begin vond ik facebook maar a load of horse manure maar na maandenlang de kat uit de boom kijken ben ik nu wel gewonnen voor het concept. Maar dan wel waarvoor het gemaakt is, niet om het als productivity tool te gaan gebruiken of om vrienden te gaan uitnodigen op een virtueel feestje in mijn hoofd of zo.

  3. Ik vind Facebook ook geestig als verlengstuk van het echte leven. Een quiz tegen elkaar spelen, of wat foto’s plaatsen die automatisch bij de juiste personen terecht komen, zulk soort dingen…

    Voor school gingen groepsleden van mij ook communiceren via Facebook. Daaraan doe ik niet mee. Het blijft een sociale fun-site, en geen samenwerkingsplatform. Ik zou veel te veel afgeleid worden, tijdens het werken.

  4. Geweldige post, u hebt zonet mijn dag gemaakt!

    En Bakkesboek, tja, de poëzie-albums van vroeger waren leuker want daar kon je nog zelf in schrijven en tekeningen in maken.

  5. Ik gebruik het voor de dingen waar ík zin in heb. Als ik daar in een doods moment eens een spelleke wil op spelen, dan kan ik dat. Maar als er mij tien mensen hebben uitgedaagd voor deze of gene challenge, dan kan ik dat simpelweg wegklikken. En dat doe ik dan ook bijzonder vaak. Maar ook: als die verre kennis zijn relaatsie heeft verbroken of prentjes van zijn pasgeboren baby heeft geplaatst, dan ben ik meteen weer mee met de dagelijkse gang van het leven. Op dat vlak is Facebook handig.
    En die bizarre groepen, daar zie ik de grap wel van in. Eigenlijk sluit ik me nog het liefst van al aan bij groepen die de draak steken met dat hele Facebookgroepgedoe.

    Maar al te veel debiele uitnodigingen heb ik ook nog niet ontvangen, ‘t zal zijn dat ik verstandiger vrienden heb.

  6. Lvb zal weer uitgebreid analyseren waarom hij maar op vijf staat en hoe belangrijk hij wel niet is op deze wereld. Geef mij maar michel die met een zalige down – to – earth al die zaken bekijkt.
    Ik ben eveneens beginnen walgen van facebook onlangs.

    Ohja, wil je mijn vriend zijn michel, ik hou van je. (hier moet zo een smiley komen)

  7. @Freaq: in Wired stond er onlangs een mooi artikel en Michel verwoordt het mooi: Facebook legt een nieuwe vorm van sociale groepsdruk: ‘alsjeblieft, vergeet mij niet!’ Facebook laat niet toe om oude banden los te laten.

    Of nog:

    het is leuk om het profiel van schoolvriend X of legermakker Y eens te kunnen bezichtigen. Ja, zelfs vriendjes te worden. Maar ik ben totaal niet geïnteresseerd om elke dag een update over het leven van die mensen te krijgen. Meer zelfs, dat zij alles te weten kunnen komen over mij via facebook.

    Mijn Facebookprofiel heb ik ondertussen vakkundig toegetimmerd zodat enkel de paar intimi alles kunnen zien. En dan nog lekt er allerlei informatie naar buiten gewoon door de bijzonder liberale architectuur achter Facebook…

  8. 2 zaken:

    – als je er dan toch zo tegen bent, waarom zeg je je Facebook-account dan niet op?
    – wat de “10 meest invloedrijke bloggers” betreft, zit er m.i. een fout in de redenering door teveel de nadruk te leggen op zaken die de personen zelf kunnen doen (bijv. vriendrequests aanvaarden op Facebook). Het zou objectiever zijn door enkel te kijken naar die zaken waar de betrokkene weinig tot niets aan kan doen (bijv. links op andermans sites/blogs; deelname aan spreekdagen; enz.)

  9. Omdat de omschrijving op Wikipedia op dit eigenste ogenblik nogal poëtisch mooi gevandaliseerd is:

    Pack rats are prevalent in the deserts and highlands of western United States and northern Mexico. They also occur in parts of the eastern United States and Western Canada. Pack rats are a little smaller than a typical rat and have long, sometimes bushy tails.

    Pack rats live in peoples houses and get fed cake and cheese from people like me and you. Pack rats are from northern China and swam here in the mid 500s. Pack rats also came from northern ethiopia. Etheopians carried them over in little pockets called ishmas. Nests are often built in small caves, but frequently also in the attics and walls of houses. Some Neotoma species, such as the White-throated Woodrat (N. albigula), use the base of a prickly pear or cholla cactus as the site for their home, utilizing the cactus’ spines for protection from predators. Others, like the Desert Woodrat (N. lepida) will appropriate the burrows of ground squirrels or kangaroo rats and fortify the entrance with sticks and bits of spiny cactus stems fallen from Jumping and Teddy-bear Chollas.

    In houses, pack rats are active nocturnally, searching for food and nest material. A peculiar characteristic is that if they find something they want, they will drop what they are currently carrying, for example a piece of cactus, and “trade” it for the new item. They are particularly fond of shiny objects, leading to tales of rats swapping jewelry for a stone. They can also be quite vocal and boisterous, sounding at times as if a “family rift” is taking place.

    Historically, houses in or near ghost towns were typically infested with pack rats.

    Some species of pack rats were called “prairie flounders” by settlers. This might have occurred because the eyes of pack rats are set somewhat higher in the head than other rodents.

    The term pack rat is also used in English as slang to refer to a person who collects miscellaneous items and has trouble getting rid of them (a compulsive hoarder) and more recently the term Digital Pack Rat has been used to describe the same problem with digital files.

  10. ik zit zelf ook op facebook maar ben lekker associaal :=). Gebruik het eigenlijk aleen maar om ergens mijn visitekaartje op te bombarderen maar voor de rest ga ik mij daar ook niet mee bezig houden.

  11. Wat hebben wij vandaag geleerd?
    * “Parels van eloquentie” (die wil ik echt onthouden)
    * Ik ben een digitale pakrat (emails van 1999 :-o)
    * En ik was van plan om eens met Facebook te beginnen, maar ik zal er maar niet teveel ernst van verwachten zeker?

  12. Hoe kom jij toch aan zoveel belachelijke uitnodigingen? Ik zie vooral mensen die over het algemeen minstens “verteerbare” dingen doen op facebook, en ik ben misschien een melige trien, maar ik vind het leuk om via facebook de kinderfotootjes van mijn vrienden te zien en dat soort onzin. Tja.

Reacties zijn gesloten.