Bij het leeghalen van het fototoestel bleek deze er nog op te staan. Die keer dat Jan om mij nu onverklaarbare redenen met Eddy Wally’s Chérie naar huis kwam:

Hij deed alleen “Chérie… chérie”, niet “dans met mij de tango damorééé”, nog minder “want wij zijn voor malkander géborééé”.

(één van de weinig foto’s/films trouwens ook waar onze keuken nog groen bevat: tegenwoordig is dat wit en donker aubergine)