Yiha!

‘t Was event vandaag op het werk. Dat is meestal een lecture en dan eten, maar omdat het (minofmeer) de twintigste verjaardag was, en omdat er zware werken aan de gang zijn, was er een beetje meer: eerst lezing van Scott Berkun, dan optreden van Hus (Walter Hus op Decap-orgel en twee companen, op gitaar en drums), dan spelletjes van Tale of Tales en eten.

En achteraf gebabbel.

‘t Was wijs.

Scott Berkun was minder dan gedacht, maar Hus was dan weer meer dan gedacht: zo’n enorm Decap-orgel dat computergewijs aangestuurd wordt, daar kunnen dus wreed wijze geluiden uit komen.

Moeilijk op een GSM te vatten, dat wel, maar het filmpje (van het nummer Tom Simpson) geeft toch een idee:

‘t Is dus een mengeling van op voorhand geprogrammeerd en live gespeeld. Die podom-pom-pom in ‘t echt, dat klinkt als een soort reus die aan het neuriën is: bijna als een echte stem. Het grappige is dat we Walter dagen aan een stuk hebben horen zoeken naar precies dat geluid terwijl hij het nummer (denk ik) aan het componeren was.

Dan ging het de hele dag dus van podom-pom-pom, podom-pom-pom, met telkens kleine variaties in klank tot het blijkbaar perfect was.