Vannamiddag is Dokter Huisarts langsgeweest, om de draadjes uit mijn rug te pulken.
Het ging niet al te gemakkelijk: het zou wel eens kunnen dat er nog een stuk draad in zit, en wie weet! wie weet! gaat dan dan wel verzweren, en een fistel geven of zo, en heel mijn rug purulent en kapot en alles!
Het zou wel eens kunnen dat die draad bleef steken in het hematoomweefsel, blijkbaar.
Ah well. We shall see.
Maandag ga ik weer naar het werk, come hell or high water.
De persoon die ooit heeft bedacht om wonden toe te naaien met draad had een vreemd brein.
Ik was ooit allergisch aan de draadjes die ze gebruikt hadden. Wat eerder vervelend was: een jaar later hebben ze de boel dan maar opnieuw opengesneden om alles weg te halen. En met andere draad dichtgenaaid, dat spreekt.
De revalidatie gaat toch blijkbaar vlot als je maandag al weer kan gaan werken. Des te beter natuurlijk.
Euh ja. Ik hoor net dat er op de instructies van het hospitaal stond dat ik nog niet mocht.
Maar als het gaat, dan ga ik. Nem.
The audience demands pictures or the audience does not believe.
Jaja.
En van zodra er foto’s zijn, allemaal in koor shopped! roepen.