Het is toch wel een ongelooflijk kind hoor, Anna.
Nu net hoorde ik ze fluisteren. In het pikkedonker, met vastgebonden handen. Heel stilletjes. Het klonk als “tatiss, totiss”.
Na navraag en hernavraag blijkt dat ze, na een dag waar ze al 18 of zo uur onafgebroken wakker is geweest, om middernacht met haar laatste krachten het volgende aan het frazelen was: “…hoe lekker dat dat is. Stok-vis.”
Reacties
12 reacties op “Kaum zu glauben”
Fantastisch. 😀
ze is ongelooflijk die dochter van jullie 🙂
Dat ze nog vele liedjes mag zingen !
Misschien rap een stokvis gaan halen?
Mag ik (heel voorzichtig en zachtjes – gezien de gebeurtenissen van de laatste weken, maar toch) u een gelukkige verjaardag toezingen?
Met veel liefde, voor de beste papa van de wereld: een gelukkige verjaardag Michel.
🙂
Dat zal je een volwassen mens toch niet gemakkelijk horen doen!
Zalig die kinderlijke vreugde!
Wellicht wilde ze een verjaardagsliedje zingen?
Hiermee heeft ze wellicht toch een grote glimlach op je gezicht mogen toveren. Een mooi verjaardagsgeschenk, toch?
Proficiat!
Leuk!
Lief.
Heel ontroerend en lief 🙂
😀 Dat liedje ken ik nog uit mijn eigen kindertijd! Altijd een teken dat er beterschap op komst is.
Hartverwarmend.