Van zodra we toekwamen, was het al duidelijk: de scheidsrechter zat in de zak van VSV Gent.

Het dappere KSC Excelsior Mariakerke had niet alleen te kampen met het nadeel van uitspelen, in een dampende arena vol Gent-supporters, maar het was ook vijf tegen zes. Mariakerke met een spits, een bak en twee vleugelspelers, allen rond de vijf jaar, Gent met hetzelfde plus een volwassene met een scheidsrechterfluitje. En ik durf niet te zweren dat ik de trainer van VSV niet óók zag meespelen.

Kwatongen zullen beweren dat er een overduidelijk kwaliteitsverschil was en dat het leek dat de VSV-spelertjes al een jaar langer aan het trainen waren, maar wij experten keken daar meteen door. Met de moed der wanhoop in de Hel Van Gent: 16–2.

Ontnuchterende cijfers. Trainer Freddy’s positie staat op de wip.

(Vertaling: Jan’s eerste echte voetbalmatch. Hij zal nog heel, héél veel boterhammen moeten eten en leren over voetbal. Het concept “een keeper moet op de bal springen als die aan een slakkengangetje richting doel stuitert”, bijvoorbeeld. Of het concept “als er al twee van uw vier veldspelers achter dezelfde bal lopen, is het niet zo’n goed idee om er met de twee andere spelers ook nog eens achter te lopen”.)

(Maar ze hebben zich geamuseerd, en ze hebben veel bijgeleerd, dingen die ze op een gewone training niet zomaar zouden kunnen bijgeleerd hebben. En ik ben er trots op, op Jan, zelfs al heeft hij eigenlijk niet zo goed gespeeld: ‘t zal volgende keer beter zijn, en de keer daarna nog beter.)

(Maar dat “bestolen”, da’s dus écht waar: Jan heeft een doelpunt gemaakt, en de scheidsrechter heeft het niet goedgekeurd. De keeper had de bal pas achter de lijn vast. Awoert! Uitgekocht!)