Jaar: 2009

Ik zou echt wel elke week moeten kijken, naar Later. Net ingeschakeld en al meteen twee fantastische dingen gezien. Spaghetti Western Orchestra, met godweetwatvoor combinatie van a capella, geïmproviseerde en echt instrumenten. En een oude, oude Andy Williams die een breekbaarder-dan-porceleinen Moon River neerzet, inclusief voorzichtig, voorzichtig dansje. Een compleet andere Andy Williams dan pakweg…

Ik moest luidop lachen met xkcd: Ah, de herinneringen. Ik was zót van mijn 42S in de tijd: [en wie wil prutsen: er is een fijne emulator beschikbaar]

Oh getver, helemaal vergeten: ik heb ook wijn gekregen van de Carrefour, en glazen. Ik ken niéts van wijn, maar ik vond hem toch lekker. Het was al laat op de avond, en we kwamen net van de Cava. Ik proefde iets rokerig, en ik vond dat absoluut niet onaangenaam. Het was ook een mooi…

Tjaha. Een mens zou er bijna medelijden mee krijgen:

Anna had een drukhandschoen die er zo uitzag: Daar kwam een stukje litteken uit aan haar vinger, maar vooral: die was eigenlijk te klein. En dus heeft ze een nieuwe handschoen gekregen. In twee delen, met vijf vingers eraan: Als ze hem aan heeft, is het geen probleem, maar om hem aan te krijgen… brr.…

Gisterenochtend: telefoon. Of er twee kindjes bij ons zouden kunnen komen slapen. Het stond me bij dat wij iets te doen hadden, en dus wist niet direkt wat geantwoord. Stom, natuurlijk: ofwel zijn we thuis en is het geen probleem, ofwel is er een babysit en is er ook geen probleem. Euvel verholpen in de…

Ik doe regelmatig met de kinderen van beesten kijken op het internet. En dan kijken we naar de aiai en de weta en de naakte molrat en de oeakari en de sterneusmol en zo. Aardige beesten, waar ze nooit zeker zijn of het wel echt bestaat als ik het omschrijf, tot ze het op Youtube…

Voilà, het stuk Moskou dat beschikbaar was, is ook uitgespeeld. Ik ben Matyoryj Boets, ‘t is te zeggen dat ik episode 2 uitgespeeld heb, en dan nog eens op level 2, en dan nog eens op level 3. Zoals gewoonlijk zit er een lastige opdracht bij — hier was het Violently Break Up A Campaign…

Vandaag: een paar bladeren van een flipchart gescheurd, op een tafel gelegd, met collega Johan in de designstudio gaan zitten. En dan met zijn tweeën nagedacht, en getekend. Actoren op papier gezet, nagedacht over hun rollen en over de informatieflows tussen de actoren. Ruwweg stukken inhoud en functionaliteit aan de flows gehangen. En dan beginnen denken…

Dát is ballet zie. Sterke vrouwen in uniform, wat moet een mens meer hebben? Volg! de avonturen van de moedige Qinghua, boerendochter, dan soldaat, dan Commisar! Huiver! bij het despotisme van de feodale Nanbatian! Bewonder! de glorierijke manier waarop de Culturele Revolutie afrekent met het bourgeois balletestablishment, hun namby-pamby “mannen” en hun slappe meisjesvrouwen!

Wanner wordt information echt wel too much information? Als men op Facebook aankondigt “Naam heeft net een scheet gelaten hoho dien teerste riekt zijn olleken piept”? Als iemand op zijn weblog schrijft over zijn huwelijksproblemen? Of als iemand dit op Twitter plaatst? Vóór er allerlei veroordelende commentaren komen: lees verder op CarnalNation. Het is niet wat…

Lees eerst dit: iA, mannen die door de band — als het niet hun akelige Web Trends Map is — goed werk leveren, doen een pitch voor de nieuwe layout van de Zwitserse krant Tages-Anzeiger. Met een paar vernieuwende ideeën erin, en veel goeie moed. Anderen zouden zeggen, met veel hubris. En dan halen ze het niet;…