De zelfkant van de maatschappij. Binnenkort een cashbah, zei een kenner, moegetergd door teveel multikul ongetwijfeld. Vooral moeilijk voor drugsverslaafden, wist een ervaringsdekundige, want ze kon niet van haar huis naar de halte van het openbaar vervoer gaan zonder lotgenoten te zien.
Waar normaal kinderen zouden moeten spelen zag er—wat een verrassing in het putje van de winter, eigenlijk—onderkomen uit, met zowaar een bierblikje in de achtergrond op het gras, deskundig uit focus.
Kijk luister: natuurlijk heeft de Brugse Poort problemen, een mens moet gek zijn om dat te ontkennen. Er moet zuurstof voor de Brugse Poort komen, zoals het de beleidsverklaringen stond, en ze is er nog niet, of tenminste niet snel genoeg, enfin, er is nog werk.
Maar is er écht zoveel meer verkeerd met de Brugse Poort dan elders?
Ik heb mij zwaar gestoord aan de reportage in Ter Zake vanavond. Ik kan mij alleen maar inbeelden dat het bedoeld was als een subtiele ironische ‘t één of ‘t ander, want dit is wat de tentoonstelling waar het over gaat over zichzelf zegt, en het is zo ongeveer het omgekeerde van wat ze daar deden, met hun vieze gedecontextualiseerde interviewpjes:
De fototentoonstelling Lijn 3bekijkt de grootstedelijke problematiek vanuit het perspectief van een Gentse arbeiderswijk anno 2009. Koop een buskaartje en rij mee. We vertrekken in het vertrouwde stadscentrum, en stappen af in de Brugse Poort. Leer er mensen kennen die u anders nooit zou ontmoeten. Ze nodigen u uit voor een blik achter de gevels, waar ze elk hun verhaal vertellen. Het zijn niet altijd sprookjes, maar het zijn wel echte mensen. Oprechte mensen. Uw buren.
Op deze imaginaire busrit wordt op een diepgravende en genuanceerde manier het sociologisch weefsel van de grootstedelijke samenleving blootgelegd. Bij het opstarten van dit project werd er bewust voor gekozen om niet te gaan voor de snelle scoop. Daarvoor lezen we de krant, of kijken we naar het journaal. Deze keer geen clichéverhaal over hangjongeren of Oost-Europese dealers, maar een ontmoeting met de mensen die er wonen. Neem de tijd om te ontdekken hoe het is om te overleven in de marge van de welvaartstaat.
Een jaar lang volgden 6 topfotografen de handel en wandel van mensen in de Brugse Poort, in het kielzog van Jan Beke, toen straathoekwerker van de buurt. LIJN 3 toont 86 foto’s die een intiem portret schetsen van een volkswijk waar mensen steeds verder geïsoleerd raken. Het resultaat is een ontnuchterend verslag van een samenleving onder druk, zonder vooroordelen, maar ook zonder verbloeming.
Trr, Ter Zake.
update Oh, kijk; wat Ivan zegt, met meer kennis ter zake dan mij.