Niets gedaan, vandaag. ‘t Is te zeggen: vanmorgen papieren gaan tekenen in de bank. En dan wat rondgelummeld. En dan is Sandra naar een vrijgezellendink gegaan, en zat ik met de kinderen thuis.

Zelie en Louis zijn alleen naar de scouts gegaan met de fiets. Julien is komen spelen met Jan en Anna, en ondertussen heb ik, in stukjes van telkens een kwartier prutsen en een kwartier in de zetel zitten, het onkruid grotendeels uit het grasperkje gewerkt.

Het is een verloren strijd, wegens dat het grasperk geen zon krijgt en veel vochtigheid, wat wil zeggen dat alles behalve onkruid dood gaat, maar bon, ‘t heeft twee jaar onverzorgd gelegen en ik ben vast van plan het deze zomer tenminste opgekuist te proberen houden.

Het plan was om er een tuinarchitect op los te laten (verjaardagscadeau van, euh, 2007, denk ik), maar dan moet die mens opgebeld worden, en die belt dan niet terug, en dan laat hij niets meer weten en dan horen we er niets meer van, enfin, lang verhaal kort: de “tuin” heeft twee jaar geen grasmaaier gezien of welke verzorging dan ook gehad.

Vandaag een eerste grove borstel gedaan – vóór:

…tijdens…

…na (of beter: tijdens, deel twee – morgen doe ik, back permitting, nog wat verder):

En dan chocoladekoekjes gemaakt met Anna.

En ook nog chocolademousse gemaakt. Waar ik één potje van uitgehaald heb dat ze met vier mochten opeten, elk om beurten een lepeltje – nadat ze in koor geprobeerd hadden om witte kool te eten, maar in koor het niet eetbaar vonden. Gelukkig hebben ze de chipolata wel opgegeten, ha!

En hun gezichten waren prijsloos, bij die chocomousse:

Oh, en vandaag ook gesproken met Zelie, en het gaat niemand aan waar het over ging, maar ik werd er wel helemaal gelukkig van.

Euh ja, fijne dag, fijne dag.