Wij hadden dus zo’n tuin, in ons huis.

Toen we het huis kochten, was er tussen huis en achterhuis een koer, met aan de linkerkant een soort remise, en aan de rechterkant een combinatie kolenkot/buitentoilet.

Een tijdje later, in 2003 denk ik, hebben we de remise afgebroken. Net daarvóór had ik al de tegels uitgebroken aan de rechterkant, en er zoveel mogelijk stenen en steentjes uitgehaald: een hele berg, tegen het kolenkot/wc.

En dan hebben we wat ernstiger verbouwingen gedaan, moest er een sleuf komen in de koer voor electriciteit en kabel en afvoer en water en watnog, en hebben we maar meteen een laag slechte grond laten afschrapen en een kamion goede grond laten dumpen over de rechterkant van de koer.

En gras gezaaid.

En wat klimop gezet tegen de muur, en een plantje links en rechts.

Ik had zo’n grasmaaiertje op luchtkussen met een nylondraad, en daar reed ik dan om de zoveel tijd het gras mee af, en dat lag er degelijk bij.

Een hele tijd onderhouden, planen bijgeknipt en gras gemaaid en zo – en dan begon het gras het op te geven: het was schaduwgras, maar toch: onkruid en mos kregen de overhand. Mos was geen probleem, dat voelt nog goed aan onder blote voeten, maar dat onkruid was verschrikkelijk: van die lelijke dingen die met lange voelsprieten uitzaaien en niet los te trekken zijn uit de grond zonder een put te graven, en dus overal putten in het gras.

Het meesterplan was om er een tuinarchitect op te zetten. Zo iemand die wéét wat voor planten er kunnen gedijen in een stadstuintje dat bijna geen licht krijgt.

En toen waren we op vakantie en als we terugkwamen was het druk, en dan regen en slecht weer, en een paar weekends later was het winter en niet meer de moeite, en dan zijn we aan een volgende golf verbouwingen begonnen en werd de koer een stort voor bouw- en ander afval, en voor ge ‘t weet zijn we een jaar later en is er geen overzien meer aan, en geven we het op. De toestand vorige zomer was dit:

Te erg om er op een ik en een gij iets aan te doen. En dan zijn we plots bijna nóg een jaar later en is het zó schaamtelijk dat het mij beu is.

Dit was de toestand twee weken geleden:

Een eerste ronde onkruid wieden, diezelfde dag, gaf dit:

Sinds die eerste wieding om de zoveel tijd een ronde gedaan, zowel ik als Sandra.

..en dus hebben we nu een stuk waar vroeger gras stond, en later onkruid, waar nu niets staat. En om de zoveel tijd halen we er bovenkomend onkruid uit.

Het meesterplan is om er ergens tussen nu en de zomer een tuin van gemaakt te hebben. Met aan de kant waar er geen zom komt een plaats om te kunnen zitten, en aan de andere kant een grasperkje en planten, en een pad om naar het achterhuis te gaan.

We gaan dat doen met zoden, waarschijnlijk. En met, euh, stabilisé. En tegels. Geen idee hoe of wat precies, maar dat zien we dan wel.