Even geleden kreeg ik een mail van Joke van bij Talking Heads, dat zij in opdracht van Boondoggle in opdracht van Tiense Suiker  op zoek waren naar mensen die hun Quick & Fruity-ding willen testen.

Executive summary: met Quick & Fruity maak je snel uitstekende confituur. Als mijn testpakket op is, loop ik meteen naar de winkel om nieuwe te kopen.

*
*      *

Ah, confituur.

Toen wij klein waren, maakte mijn grootmoeder confituur met bakken tegelijkertijd. Niet alleen voor de leute en omdat het zo lekker was, maar ook omdat het de enige manier was om al het fruit de winter door te krijgen.

Fruit plukken of rapen, kuisen, met suiker koken in een grote kom, en schuim afspanen, en bokalen steriliseren in zo’n grote steriliseerketel, en dan de confituur in de bokalen en paraffine erboven en dingen!

Nostalgie! Een tijd later is mijn moeder ook in de confituur geslaan, maar dan de meer ingewikkelde en exotische dingen: caloriebomgewijze melkconfituur staat mij vooral nog zeer levendig bij.

Toen ging het er meer wetenschappelijk aan toe dan bij mijn grootmoeder, met suikerthermometers en zo. Het punt: eigen confituur is bijzonder lekker, maar op een paar uitzonderingen na ben ik er altijd al ver van gebleven, wegens op het eerste zicht bijzonder moeilijk, en dat een mens zich ontziet om eraan te beginnen.

Met al dat koken en pectine en watnog.

Quick & Fruity maakt daar helemaal komaf mee. Volg even mee, het verloop van heet maken van een pot confituur:

Ten eerste. 250 gram gekuist fruit nemen en in de mixer doen (of in een pot waar een staafmixer in kan). Ik had niets in huis behalve een restje rood diepvriesfruit, en om het gewicht vol te maken een halve gele kiwi:

Ten tweede. Een zakje Quick & Fruity (suiker, pectine, citroenzuur) bij het fruit dumpen. Het fruit moest in mijn geval eerst nog wat smelten:

Ten derde. Fruit en suiker 45 seconden mixen:

Ten vierde. Er is geen “ten vierde”.

Yup. That’s it: de confituur is klaar. Met 250 gram fruit en 125 gram Quick & Fruity maak je exact één potje confituur.

In de pot doen, en hoppakee de koelkast in:

Het resultaat is een een fruitpuree die niet helemaal stijf staat, maar ook absoluut niet lopend. De textuur is, tja, zoals confituur zonder stukken in. Ik heb liever confituur met stukken, maar hey, een onderdeel van dit proces is dat het allemaal in de mixer gaat, dus stukken zijn out of the picture.

Met zeer sappig fruit zoals aarbeien kan het resultaat te lopen zijn: als het stijver moet, zegt de verpakking, kan dat door de pot even in de microgolf te zetten.

Als de confituur nog eens langs de microgolfoven passeert, is een niet-geopende pot zes maand te houden.

En anders is de koudbereide confituur acht weken houdbaar in de koelkast. Ik voorzie dat de pot op zal zijn binnen de week: doordat het fuit nooit gekookt is, spat de smaak ervan af. En het suikergehalte, toch in wat ik vandaag klaarmaakte, is nét goed: niet te zuur, niet te zoet.

Een plezier, soms, die producttesten.