Jan is deze zomer een week — wat zeg ik, minder dan een volledige week — in Oudenaarde bij zijn nonkel en tante gaan logeren. Sindsdien slikt hij klinkers in en doet hij aardige dingen met zijn g en zijn h.
Zoals in: “papa, ha hij dan mee koomn eetn? of gebt hij heen’n ongr?”.
Dat is een virale aandoening, dat West-Vlaams, zegt ik u.
Oudenaarde West-Vlaams? Ik zal uwe Jan eens een paar dagen onder mijn hoede nemen. Het verschil zou echt serieus merkbaar moeten zijn 🙂
Ah, ik had misschien best gezegd dat mijn schoonbroer van de West-Vlaamse persuasie is. 🙂
ah ok, ik was ook al een beetje in de war met mijn aardrijkskunde :p
Het is verschrikkelijk, ik kan het ook niet verbergen, mijn g en h’s spelen mij van tijd tot tijd parten
Zoals ze vroeger missionarissen naar “de Congo” stuurden, zouden ze nu logopedisten naar West-Vlaanderen moeten sturen, kwestie dat die mensen ooit in staat zullen zijn om voorbij Gent te kunnen communiceren met andere burgers 😉
elaba,
als ingeweken westvlaming in de stille kempen heb ik gemerkt dat alles wat voorbij de schelde ligt voor en kempenaar ‘ de vloanders’ is , oost of west maakt niets uit !
ze zijn hier wel zo vriendelijk dat g en h probleem te negeren…
Net wat ik zeg: “Ne’enduusd”. Ik zie het probleem niet 🙂
btw, tis ook complex. Ik kom van West-Vlaanderen (grens), maar spreek een Oost-Vlaams dialect (taalkundig). Maar ik heb evengoed last met de he’s en ha’s.
Kareltje, je moet je muul oedn! 😉 Voor de rest vind ik dat dialectgedoe allemaal onnozel. Elke regio heeft zijn eigen typische klanken en dat is in Oost-Vlaanderen even hoorbaar als in West-Vlaanderen of gelijk waar.
Hoeveel kleuters ik op stage al niet “Ojooo, ziet da!” heb horen zeggen..
Het is een Oudenaards accent dat hij heeft opgedaan en ze hebben daar ook met tijden last van de g’s en h’s (gans mijn schooltijd moeten horen – alhoewel, misschien lag dat dan ook weer aan mijn West-Vlaamse vader). Enfin, een mengeling dus van Oudenaards en West-Vlaams
Tss, mensen moeten stoppen met op de kap van de West-Vlamingen te zitten! In de lessen Nederlandse spreekvaardigheid is mijn vermoeden dit jaar uitgebreid bevestigd: elk dialect heeft zijn specifieke hardnekkige klanken die er niet uit te krijgen zijn, en ik vind die van bepaalde regio’s nog stukken lelijker dan die van veel West-Vlaamse dialecten. Veel Oost-Vlamingen zijn zich trouwens in die mate niet bewust van bepaalde dialectische klanken (bijvoorbeeld, hoe ze van de diphtongen ij, ui en ou de monophtongen è, eu en ô maken) dat ze het verschil niet horen met de Standaardnederlandse equivalenten. Héél moeilijk af te leren, dat.