En wat is uw favoriete ijssmaak? Is het er zo één van Håägen-Daszßs genre Chocolate chip cookie dough of Dulce de lece? Of van Ben & Jerry’s genre Cherry Garcia of Peanut butter cup? Of gewoon vanille? Of rum-rozijnen? Of nog iets anders?

Wel, mijn favoriet ijs is het ijs dat ik voortaan zelf maak. HA!

Ik heb het receptenboek van Ben & Jerry’s gekocht, en er ondertussen al twee soorten ijs mee gemaakt, en dat is serieus lekker. Het eerste was een speculaasijs: Ben & Jerry’s standaardbasis #1 (twee eieren tot schuim kloppen, geleidelijk aan 170 gram suiker bijdoen en dan nog een minuut goed doorkloppen, 225 ml melk en 450 ml room toevoegen, goed mengen) waarbij ik helemaal op het einde speculaas toegevoegd heb (vier of vijf koekjes van Lotus, in kleine stukjes). Helemaal op het einde, anders (1) wordt de speculaas uiteraard helemaal zompig en verdwijnt hij in de basis en (2) als het om iets vaster zou gaan zoals stukken chocolade of noten, zouden ze helemaal naar de boden zakken als ze in de nog vloeibare basis zouden gegooid worden. Geproefd en goed bevonden; een dag later nog eens geproefd en uitstekend bevonden: vraag mij niet waarom, maar het was na een dag écht stukken beter van smaak.

Het tweede was aardbeien-chocoladeijs. Eerst 250 gram aardbeien ontstaart en in schijfjes gesneden, sap van een halve citroen en een mandarijn (tja, ze lag daar in de fruitschaal) en 75 gram suiker erbij, en dan een uur of twee bedekt in de koelkast laten staan. Dan de basis maken (ze hebben er drie in hun boek, Ben & Jerry: nummer één met meer room, nummer twee met melk, en nummer drie met geconcentreerde melk). Ik heb opnieuw nummer één genomen. Als de basis klaar is: aarbeien uit koelkast nemen, al het vocht afgieten en bij de basis kloppen, dat in de ijsmachine, aardbeien weer in de koelkast, en pas helemaal op het einde de stukjes geplette aarbeien erbij. Oh, en anderhalve handvol van die bakkerschocoladedruppels ook.

Het recept is in eerste instantie niet gelukt, nu ja, ’t is te zeggen: het was vast en dan was het weer te vloeibaar. Lessen geleerd: als ik er veel andere ingrediënten bij doe, dan moet ik wat minder basis maken. En zéker alle ingrediënten die er achteraf bij komen zo koud mogelijk houden: toen ik de aardbeien erbij deed, waren ze eigenlijk al te warm, waardoor het ijs in de ijsmachine te vloeibaar werd (dat lag er misschien ook wel aan dat mijn aardbeien niet helemaal uitgelekt waren, I dunno). De oplossing was redelijk eenvoudig: ijs wat laten smelten, door een trechter weer in de machine gegoten (waardoor de grote stukken achterbleven en ik ze er op het einde alsnog opnieuw kon bij doen). Geproefd en goed bevonden, al zou ik volgende keer misschien nog kleinere stukjes aardbei nemen.

Het eerste ijs dat ik gemaakt heb, trouwens, was mokka-ijs: 250 gram bruine suiker, twee soeplepels oploscapuccino en twee soeplepels cacaopoeder helemaal mengen in 225 ml melk, daaraan 450 ml room en een koffielepel vanille-extract toevoegen, en dat in de ijsmachine dumpen. Yum!

’t Is een ongelooflijk plezier, zo’n ijsmachine die niet een beker is die 24 uur in de diepvries moet zitten om dan een kwartier bruikbaar te zijn, of een toestel dat met een draad in een diepvries moet gestoken worden die dan niet meer sluit. Anderhalve liter ijs op tussen een half uur en drie kwartier, emmertje en mengdinges afwassen, en twee minuten later kan een volgende batch gemaakt worden: zalig!

Het enige vervelende misschien (al stoort het me niet echt), is dat het nogal wat lawaai maakt. En het ziet er niet lelijk uit, maar ’t is toch wel wat groot om in een kleinere keuken voortdurend op het aanrecht te laten staan.

(dat de machine zo stopte, is omdat ik een vlek aan het afkuisen was met mijn mouw en de mengarm losgeduwd had)