Ze zijn zondag als windhonden uit de startblokken geschoten, de jongens.

Jan heeft een meer dan uitstekende match gespeeld: al na tien seconden een doelpunt, en dan nog vier doelpunten — terwijl hij eigenlijk op de vleugel speelt.

Helaas: alleen het eerste twee derde van de eerste helft was ongelooflijk goed. Daarna zijn ze in mekaar gezakt: te warm, te moe, aangeslagen. En de andere ploeg was gewoon beresterk, met in de sterrol een jonge voetbalgod genaamd Cezar, mijn kop eraf als we daar binnen een paar jaar niet veel meer van horen.

Ze hebben voor het eerst dit seizoen verloren. Volgende keer beter.