Zelie was op weekend met Anima Perla Musica, het koor en orkest van op school. Ik probeer ze al een eeuw deze te laten zingen:

Ik had het haar op weg naar het weekend nog eens gezegd, maar ze was het blijkbaar vergeten, want ik kreeg een sms om te vragen wat en hoe. Mijn hart zwol van trots:

Zo fantastisch goed! Er is weinig zo irritant als sms-taal! Leve mijn dochter!

(En wat dat koor betreft, ze zouden van mij ook deze mogen doen, bijvoorbeeld, ha!)