Man man man.
Günter Grass wordt van antisemitisme beschuldigd wegens dit:
Was gesagt werden muß
Warum schweige ich, verschweige zu lange,
was offensichtlich ist und in Planspielen
geübt wurde, an deren Ende als Überlebende
wir allenfalls Fußnoten sind.Es ist das behauptete Recht auf den Erstschlag,
der das von einem Maulhelden unterjochte
und zum organisierten Jubel gelenkte
iranische Volk auslöschen könnte,
weil in dessen Machtbereich der Bau
einer Atombombe vermutet wird.Doch warum untersage ich mir,
jenes andere Land beim Namen zu nennen,
in dem seit Jahren – wenn auch geheimgehalten –
ein wachsend nukleares Potential verfügbar
aber außer Kontrolle, weil keiner Prüfung
zugänglich ist?Das allgemeine Verschweigen dieses Tatbestandes,
dem sich mein Schweigen untergeordnet hat,
empfinde ich als belastende Lüge
und Zwang, der Strafe in Aussicht stellt,
sobald er mißachtet wird;
das Verdikt “Antisemitismus” ist geläufig.Jetzt aber, weil aus meinem Land,
das von ureigenen Verbrechen,
die ohne Vergleich sind,
Mal um Mal eingeholt und zur Rede gestellt wird,
wiederum und rein geschäftsmäßig, wenn auch
mit flinker Lippe als Wiedergutmachung deklariert,
ein weiteres U-Boot nach Israel
geliefert werden soll, dessen Spezialität
darin besteht, allesvernichtende Sprengköpfe
dorthin lenken zu können, wo die Existenz
einer einzigen Atombombe unbewiesen ist,
doch als Befürchtung von Beweiskraft sein will,
sage ich, was gesagt werden muß.Warum aber schwieg ich bislang?
Weil ich meinte, meine Herkunft,
die von nie zu tilgendem Makel behaftet ist,
verbiete, diese Tatsache als ausgesprochene Wahrheit
dem Land Israel, dem ich verbunden bin
und bleiben will, zuzumuten.Warum sage ich jetzt erst,
gealtert und mit letzter Tinte:
Die Atommacht Israel gefährdet
den ohnehin brüchigen Weltfrieden?
Weil gesagt werden muß,
was schon morgen zu spät sein könnte;
auch weil wir – als Deutsche belastet genug –
Zulieferer eines Verbrechens werden könnten,
das voraussehbar ist, weshalb unsere Mitschuld
durch keine der üblichen Ausreden
zu tilgen wäre.Und zugegeben: ich schweige nicht mehr,
weil ich der Heuchelei des Westens
überdrüssig bin; zudem ist zu hoffen,
es mögen sich viele vom Schweigen befreien,
den Verursacher der erkennbaren Gefahr
zum Verzicht auf Gewalt auffordern und
gleichfalls darauf bestehen,
daß eine unbehinderte und permanente Kontrolle
des israelischen atomaren Potentials
und der iranischen Atomanlagen
durch eine internationale Instanz
von den Regierungen beider Länder zugelassen wird.Nur so ist allen, den Israelis und Palästinensern,
mehr noch, allen Menschen, die in dieser
vom Wahn okkupierten Region
dicht bei dicht verfeindet leben
und letztlich auch uns zu helfen.
Is ironisch hier van toepassing?
Net zoals kritiek hebben op het beleid van pakweg Elio Di Rupo geen homofobe is, is kritiek hebben op het beleid van Israël geen antisemitisme.
Maar dat gaat er dus écht niet in, en ik begrijp niet waarom niet. Het is zo ongeveer hetzelfde als wanneer een bende straatschorem aangesproken zou worden op hun vandalisme, dat die er zich van af zouden maken met “é, gij racist gij”, omdat ze toevallig Turks zouden zijn.
Crapuul is crapuul, ongeacht afkomst. En het moet toch verdorie mogelijk zijn om de acties van de Israëlische regering (en de enablers in verschillende Westerse regeringen, de VS op kop) verkeerd te vinden zonder als antisemiet ge-pek-en-vederd te worden?
Reacties
12 reacties op “[schudt hoofd]”
Hiervoor het predicaat ‘antisemitisch’ bovenhalen, dat is inderdaad ridicuul. (Geen geslaagd gedicht trouwens, had in proza veel beter gewerkt.)
Hear, hear !
In strofe 2 verdenkt hij Israël ervan dat ze een nucleaire first strike plannen tegen Iran. (‘Nucleair’, en bv. niet met een gerichte precisieaanval, want hij vreest dat die slag het Iraanse volk zou kunnen uitroeien.) Dat lijkt me bij de haren getrokken: de enigen die ooit met een nucleaire aanval hebben gedreigd, tegen Israël, zijn de Iraanse leiders. Maar met antisemitisme heeft dat gedicht niets te maken, daar ben ik het mee eens.
Euh, staat daar niet gewoon “Het is de aanspraak op het recht op een first strike op Irakezen omdat men vermoedt dat in Irak een atoombom gebouwd zou worden”?
Of het zou moeten zijn dat die “der das iranische Volk auslöschen könnte” noodzakelijk een atoomaanval zou impliceren, natuurlijk.
Dat laatste lees ik erin, ja. “Auslöschen” – ‘van de kaart vegen’ – is wel een forse term.
Ja, het is “aanspraak op het recht”, dat ze dus niet willen dat de ander het als eerste zou kunnen, mochten ze dat al willen. En er speelt nog de nuance tussen ‘das iranische Volk’ en het ‘Machtsbereich’ ervan, wat niet een op een hetzelfde betekent. Zeker geen botte bijl waarmee hij hakt, ondanks de forse taal.
Tsja. Je zou ook kunnen opwerpen dat het Iraanse volk in die 2de strofe al meteen een aura van onschuld krijgt aangemeten: het wordt “unterjocht” en “gelenkt”. En iets giftiger: is dat ook niet hoe nazi-meelopers achteraf “das deutsche Volk” vrijpleitten, “von einem Maulhelden unterjocht und zum organisierten Jubel gelenkt”?
Maar eigenlijk vind ik aan dat hele gedicht niet veel opmerkelijks: het is een opinie die – i.t.t. wat Grass impliciet beweert, als zou hij een taboe en een zwijgen doorbreken – wel vaker wordt verdedigd, en die dan het voorspelbare spervuur van beschuldigingen heen en weer uitlokt.
Hola hola. Kort-door-de-bocht-alert, wat dat “iets giftiger” betreft: een staat met twintig miljoen man Wehrmacht die de wereld wou veroveren vergelijken met de volledige bevolking van Iran die, euh, met (witness de laatste verkiezingen) niet echt van ganser harte Ahmadinejad steunt?
En wat dat “voorspelbaar spervuur” betreft: de reactie hierop zou ik nog min of meer begrijpen als het om middeleeuwse fundamentalistische kweetnietwat zou gaan, maar van een blijkbaar grote groep Joden? In het Westen?
Een opinie als die van Grass wordt wel meer verkondigd, maar dat die altijd een dergelijke reactie krijgt van de Joods Actuelen en dergelijke van deze wereld, ik vind dat bijzonder vies.
Tegen het soort rabiaat bijna-theocratische gedoe bij sommigen in Israël zijn, is geen antisemitisme. Net zoals vinden dat Mugabe verkeerd bezig is, geen racisme is.
Toegegeven, kort door de bocht. Al vergeleek ik niet zozeer nazi-Duitsland met Iran: ik stelde me alleen vragen bij de Grass’ bedenkelijke strategie (enfin, zo interpreteer ik die toch, maar hey, dit is poëzie) om het Iraanse volk nogal radicaal te scheiden van de misleidende & onderdrukkende machthebbers, en het zo te stiliseren tot het onschuldige slachtoffer van Israëls aanspraken om het desnoods uit te roeien.
Die tweede strofe zit me niet lekker. Ik had ook liever gezien dat hij in de voorlaatste strofe “die Verursacher” had geschreven, meervoud dus, maar voor de rest ben ik het eigenlijk wel met Grass eens: permanente controle van het nucleaire potentieel van beide landen is het enig redelijke.
Kritiek op de Israelis die er op neer komt dat ze zich niet mogen verdedigen tegen aanvallen is inderdaad antisemitisme.
Israël is een land, mevrouw of mijnheer Dilbert. Een land waar ook niet-Joden leven (20% Arabieren, en elk jaar meer, bijvoorbeeld).
Bovendien leven 60% van de Joden niet in Israël.
“Kritiek op de Israelis die er op neer komt dat ze zich niet mogen verdedigen tegen aanvallen is inderdaad antisemitisme.”
Een sterk staaltje Bush/Cheney-logica: “die anderen zijn zo gevaarlijk dat wij wel moeten eerst aanvallen om ons te verdedigen.”
Hint: zoek eens op welk land de afgelopen decennia regelmatig de buurlanden heeft aangevallen: Israel of Iran. Of van welk land er al diverse keren spionnen zijn gearresteerd in de VS. Of welk van de twee omsingeld wordt door legerbasissen van een macht die bevriend is met de ander.