Telefoon naar transportfirma, deze middag.

– Hallo, met Michel Vuijlsteke, ik b…

– Ah, voor een levering in Gent?

– Euh ja…

– Ik contacteer de chauffeur meneer, en ik vraag hem om u te bellen.

(een halve dag later)

– Hallo, met Michel Vuijlsteke, ‘t is in verband met een levering die niet toegekomen is?

– Hoe niet geleverd? En is er een briefje achtergelaten?

– Euh nee, ik heb heel de tijd bij de deur gezeten, er is gewoon niemand in de straat gestopt vanmorgen. 

– Tiens. We gaan de chauffeur eens bellen meneer en ik bel u sowieso binnen tien minuten terug.

(tien minuten later)

– Ja meneer, wij hebben de chauffeur kunnen contacteren, en hij zegt dat hij aangebeld heeft en een kwartier heeft staan wachten.

– Euh, nee, niet echt: ik heb heel de voormiddag uit mijn venster op het gelijkvloers de straat in het oog gehouden, en er is niemand zelfs gestopt. Wanneer zou dat geweest moeten zijn?

– Ja, dat weet ik niet, ik heb hem niet zelf gesproken, maar hij was er echt wel.

– Euh, misschien is de chauffeur er niet geraakt met de Gentse Feesten, dat er straten afgesloten waren of zo?

– Neenee, hij heeft een kwartier lang aan de deur gestaan, zegt hij. Enfin, ik heb hem niet zélf gesproken natuurlijk, maar bon.

Ik geloof er geen woord van dat die mens hier gestaan heeft. Enfin, ‘t is te zeggen, nee: ik weet honderd procent zéker dat hij hier niet was. Anders had er een briefje in de bus gezeten. Of had hij gebeld.

Maar goed. Lang verhaal kort: zitzak moet terug naar magazijn, en als hij daar aangekomen is, kunnen ze een nieuwe leverdatum regelen. Ik zal dan de straatnaam en het huisnummer en de postcode en de stad zeer uitdrukkelijk nog eens laten opschrijven, en vragen dat ze mij voorlezen wat ze opgeschreven hebben, en zeggen dat ze op de verzenddocumenten in rode stift schrijven dat ze mij altijd mogen contacteren per telefoon als er iets aan de hand zou zijn.

Grrr.