Het deed al een tijd de ronde van de sociale mediats, het filmpje van 11.11.11, waar Bart Cannaerts een beetje “lachen met negers” doet, en een verongelijkte zwarte medemens zeer verontwaardigd is. 

Moraal van het verhaal: niet alles is om te lachen, en wanneer o wanneer gaan wij de klimaatverandering eindelijk eens serieus nemen?

Ik word hier een beetje kwaad van, eigenlijk. Wie probeert wie een schuldgevoel aan te praten? Een vluchteling wiens hele familie is gestorven, en dat is dan mijn schuld omdat ik nog geen dubbel glas heb gestoken in mijn vensters? 

Ik persoonlijk vind dat het filmpje meer contraproductief werkt dan wat anders. Ja, het is erg, en ja, we moeten het serieus nemen. Maar er gaat wel meer mis dan enkel klimaatverandering, in Afrika en in de wereld. Slachtpartijen à la Oost-Kongo zijn bijvoorbeeld ook erg, om maar iets te zeggen.

En ik kan mij inbeelden dat er nog veel gediscussieerd kan worden over wat kip en wat ei is, als het gaat over de ontbossing en de gronderosie en de overbevolking en ondervoeding. Of, om het pakweg over iets anders te hebben, dat het niet met minder klimaatmiserie zal zijn dat neushoorns plots niet gaan bejaagd worden. 

Ik vind dat filmpje een karikatuur maken van de zaken, en uiteindelijk een misplaatste poging om een goedkope controverse te creëren.

Het ergste vind ik trouwens nog wel dat het absoluut niet ver genoeg gaat : iemand die écht niet overtuigd is, die gaat helemaal mee in het verhaal van Bart-in-het-filmpje. Die zit op het einde mee te knikken met het publiek: “ah ja, ’t is toch wel waar zeker, wat denken ze wel, die negers?” 

De wet van Poe, ze zouden hem ondertussen wel mogen kennen.