Dat gaat hier zo hard pijn doen, het einde van de vakantie. 

Opstaan in de buurt van zeven uur in plaats van om twee uur ’s namiddags, om maar één ding te zeggen. Of dat ene kind, dat een tandje bij zal mogen steken qua studeren (wat zeg ik, een tandje? een heel gebit, ja!). 

Ik ga in 2013 een poging doen, een poging zeg ik wel, om wat meer te doen met mijn leven dan opstaan, naar werk, naar huis, depressief zitten aan niets proberen denken, slapen, opstaan, werk. 

Dat van dat kind met de studies, dat zal al een deel van elke dag vullen. En dan denk ik dat ik eens iets probeer te doen met mijn Raspberry Pi. En/of verder werken aan een spelletje dat ik aan het schrijven was. En/of eens kijken of het dit jaar in tegenstelling tot de vorige drie (vier?) jaar wél lukt om mij in te schrijven voor een cursus na de uren. 

En om in de mode te zijn: een stapel zooi wegkappen. Wat precies, dat zien we dan nog wel. En opnieuw meer foto’s nemen. 

Als het meezit, is 2013 ook het jaar dat onze verbouwingen af zijn. Eerst zien en dan geloven, zei de blinde, maar hey, we kunnen maar hopen.