De chauffage werkte niet. 

De meneer van de chauffage kwam langs: “Ah, een nieuw pompken nodig é meneer.”

Nieuwe pomp geïnstalleerd: “Het zal een halve graad per uur warmer worden meneer”.

De ochtend erna: nog altijd dezelfde temperatuur, én een vieze verbrande geur. 

De meneer van de chauffage kwam opnieuw langs: “Ah het printplaatje is verbrand é meneer.”

En neen, dat had niéts maar dan ook niéts te maken met de manier waarop het geheel in mekaar gebricoleerd was met lusterklemmen, en neen, dat had niéts maar dan ook niéts niéts niéts te maken met de werken van de dag ervoor, dat kon alle dagen gebeurd zijn, ’t was zuiver toeval. 

Fast forward een maand zonder chauffage, want zo lang duurt het toch wel om zo’n printplaat te bestellen. 

De meneer van de chauffage was langsgekomen in de loop van de dag, maar er was nog geen chauffage. 

Ik was er niet bij, maar ’t schijnt zei hij dat er “nog een ander bijkomend probleem” was. 

Gaan kijken, en wat graadt gij?

Geen nieuw printplaatje te bekennen. Wél weer diezelfde verbrande geur. 

Voor de rest zal het ongetwijfeld helemaal niéts, echt waar niéts met wat dan ook te maken gehad hebben. 

En nu is het wachten tot de meneer van de chauffage nog eens iets laat horen, dus. 

Terwijl het op het gelijkvloers een halve graad celsius is.