Ik kreeg vanmiddag een persbericht binnen, via de redactie van Gentblogt. Zoals elke dag, want er worden stapels persberichten naar Gentblogt gestuurd, voor vanalles en nog was.
Persberichten zijn een raar beestje: eigenlijk is het de bedoeling dat zo’n ding rechtstreeks kan gecopy-pasted worden in een krant, en dat zie je dan ook meer dan vaak gebeuren. Gewoon, woord voor woord en zin voor zin.
Ik beeld mij daar dan bij in dat een persbericht is wat een speech was honderd jaar geleden. En net daarom vind ik het eindeloos fascinerend om die dingen te proberen begrijpen.
Hier komt het:
“Riante onkostenvergoeding voor 7 Gentse OCMW-topambtenaren”
Zeven topambtenaren van het OCMW van Gent krijgen vanaf dit jaar een riante onkostenvergoeding voor dienstverplaatsingen die ze nooit doen. Dat werd met goedkeuring van de OCMW-voorzitter Rudy Coddens (sp.a) beslist.
Het is nogal wiedes dat wanneer personeelsleden kosten maken in het kader van hun dienstbetrekking, dat deze vergoed worden. Vele personeelsleden van het OCMW van Gent doen nu eenmaal regelmatig een dienstverplaatsing met hun eigen vervoermiddel en het OCMW vergoedt hen daarvoor. Aan het begin van elk jaar wordt op basis van de dienstverplaatsingen in het verleden, een kilometercontingent per werknemer afgesproken. Dat gaat van 300 km tot 2.000 km per jaar en dat komt neer op een jaarlijkse bijkomende vergoeding van 100 tot 660 euro. Een aanvaardbaar bedrag.
Maar, zeven topambtenaren van het OCMW van Gent krijgen een onredelijk groot forfaitair – ze moeten hun kilometers dus nooit bewijzen – kilometercontingent van 24.000 km tot 30.000 km toegewezen. Dat komt overeen met een bijkomende belastingvrije vergoeding die schommelt tussen 8.000 en 10.000 euro per jaar. Omgerekend krijgen deze topambtenaren dus bovenop hun wedde een vergoeding van 660 tot 825 euro per maand, een surplus ongeveer ter waarde van een leefloon voor een alleenstaande. Dat is totaal buiten proportie aangezien ze met dergelijk kilometercontingent verondersteld worden om dagelijks 100 tot 125 km aan dienstverplaatsingen te doen. En dat grote aantal kilometers doen ze – voor alle duidelijkheid -niet.
Pittig detail ter vergelijking, zelfs de bodes van het OCMW van Gent die dagelijks een ronde doen van alle OCMW-sites rijden niet meer dan ongeveer 70 km per dag. Het is dus zeer onwaarschijnlijk dat die 7 OCMW-topambtenaren, die toch het gros van de tijd in hun kantoor horen te werken, die kilometers effectief zouden rijden.
Terzijde, maar daarom niet minder belangrijk, is te weten dat de Gentse OCMW-topambtenaren wel eens verplaatsingen voor derden doen (voor bijvoorbeeld de VVSG, Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten). Die kosten worden in de regel al door die derde vergoed. Dat kan dus geen element zijn in het vaststellen van dat overmaatse kilometercontingent, laat staan aanleiding geven tot een dubbele onkostenvergoeding.
“Het geeft een wrang gevoel dat in tijden van schaarste het OCMW van Gent zo kwistig met de middelen omspringt”, zegt OCMW-fractievoorzitter voor de N-VA, Ronny Rysermans. “Maar niet alleen dat, dat het OCMW van Gent enerzijds een beleid voert om het gebruik van de wagen zo veel mogelijk te vermijden, en anderzijds kilometervergoedingen uitdeelt aan de topambtenaren voor kilometers die nooit gereden worden, is op zijn minst merkwaardig te noemen”, besluit Ronny.
Bon, om te beginnen, los van alle doorschijnende retorische trucjes, de eigenlijke informatie in dit persbericht: zeven ambtenaren van het OCMW in Gent krijgen een forfaitaire kilometervergoeding van 660 tot 850 euro per maand.
Ik weet niets van de grond van de zaak af, maar mijn eerste vraag als ik dat zou horen, zou zijn:
“forfaitaire kilometervergoeding”, is dat niet gewoon een belgicisme voor “een stuk loon extra, omdat we vinden dat die ambtenaren dat waard zijn, maar dat het wegens de stroeve barema- en andere regels onmogelijk is om die mensen een ook maar ergens marktconform loon te betalen”?
Ik zou mij ook afvragen wat het totale loon is van die ambtenaren, hoe dat zich verhoudt tot hun verantwoordelijkheden en bevoegdheden, en of er daar ergens een probleem is.
Hypothetisch, als de voorzitter van het OCMW niet (sp.a) achter zijn/haar naam had staan maar (N-VA), en als al de rest hetzelfde was gebleven, zou je misschien ook een persbericht kunnen schrijven met de elementen:
- goede ambtenaren worden onderbetaald
- de erfenis van decennia PS-staat Belgique is de reden dat wij relatieve hongerlonen moeten geven aan cumulards, en quand tous les dégoûtés s’en vont, il ne reste que les dégoûtants
- wegens groen fundamentalisme kunnen we zelfs een standaard-extralegaal voordeel als een bedrijfswagen niet meer geven!
- de erfenis van paarse reglementitis uit het verleden zorgt ervoor dat onze enige “uitweg” iets absurds is als een kilometervergoeding voor kilometers die nooit zullen gereden worden
- tijd voor een grondige herevaluatie van de verloning van ambtenaren, en de efficiëntie en motivatie van dit onmisbaar onderdeel van ons Vlaanderen, los van de oekazen van vakbonden en andere ons-kent-ons-clubjes
- misschien moeten we de taken van het OCMW wel gewoon aan privé-ondernemingen geven, want zo kan het niet meer
Hypothetisch, zeg ik wel, want ik weet écht niet hoe het zit. Maar mijn punt is: na het lezen van het persbericht hierboven weten we dat ook niet. N-VA klaagt een symptoom aan, maar zegt niets over de context of de oorzaak of de oplossing van een eventueel probleem.
Gaat het om ambtenaren die teveel betaald worden? Moet geld anders besteed worden? Is er verspilling? Het zou mij verbazen als dat niet zo zou zijn. God weet dat een instelling die decennia lang door dezelfde groep mensen gerund wordt, niet noodzakelijk een garantie is dat de beste persoon altijd op de juiste plaats zit, ahem. Maar zég dat dan. Met man en paard: “7 hoge ambtenaren worden teveel betaald voor het werk dat ze maar doen, en wij stellen voor om daar dít aan te doen”. Maar neen.
Het persbericht is één feit waarvan de het fijne niet weten, omgeven door populismen en bij gebrek aan betere Nederlandstalige term weasel words. En nonsens, ook: in het stukje “dat het OCMW enerzijds een beleid voert om het gebruik van de wagen zo veel mogelijk te vermijden, en anderzijds vergoedingen uitdeelt voor kilometers die nooit gereden worden, is op zijn minst merkwaardig te noemen” is, op de keper beschouwd, vooral de redenering van de schrijver op zijn minst merkwaardig te noemen.
En nog los van dat is het een typevoorbeeld van het bos en de bomen (nog maar eens een vind ik geen betere term voor het Engelse “bikeshedding“): tijd verliezen aan dingen die in het grotere beeld niets betekenen, maar waar erg druk over kan gedaan worden.
Met een budget van weliswaar vele tientallen miljoenen euro’s maar dat toch nooit genoeg zal zijn voor alles, met wezenlijke problemen bij grote groepen van de bevolking, met een hele reeks harde en moeilijke keuzes te maken, ben ik vooral op zoek naar een visie. Een beeld van de toekomst, van waar we naartoe moeten. In de verschillende verkiezingsprogramma’s vorig jaar stonden allerlei verschillende visie — ja, zelfs bij N-VA, als je voorbij de bakken venijn las.
Maar neen. We moeten het hiermee doen.
Reacties
15 reacties op “Zo schrijf ik een persbericht”
Er zit blijkbaar een serieuze balk in uw linkse oog.
Iedereen die poenscheppende politici de hand boven het hoofd houdt zou zich diep moeten schamen. Of dat nu Spa of Nva politici zijn.
Iedereen zou kritisch moeten kijken naar alle politici. Bij de Spa en andere traditionelen heb je daar voer voor 100 jaar voor. Bij de Nva zal dat heus niet anders zijn in de toekomst en als je dan wilt dat die daarop gepakt gaan worden dan kan je je nu best scharen achter het pakken van de huidige dieven. (Het zal anders een beetje schizofreen zijn om je pijlen daarop te richten.)
Dat (opstand tegen geldgraaiende politici, vaak zelfs maffia genoemd) gebeurt alsmaar luidruchtiger in vele Europese landen. Enkel in Belgie blijft de horde dieven massaal steun krijgen van idioten die denken dat ze een kruisvaart in dienst vd maatschappij aan het ondernemen zijn.
Ik wil eigenlijk maar zeggen, u maakt zich nogal flink belachelijk als u het over politiek hebt. Uw politieke keuze spreekt uit uw allergiftigste opmerkingen en het lijkt wel of u een soldaat bent of zich zekers zo voelt.
Misschien maar eens een extra pijnstiller nemen vanavond?
Oei, ik heb blijkbaar een gevoelige snaar geraakt. Lange teentjes, Freddy?
Volgens mij hebt u ze niet alle vijf op een rijtje. Als er hier iemand op de toppen van zijn teentjes loopt als er nog maar ergens “nva” wordt gefluisterd dan wordt die verzuring van die teentjes onmiddellijk via de hersens naar de vingers geleid die uiterst giftige relazen doen over … tja over wat eigenlijk.
En ter uwer info, ik heb van mijn leven nog nooit voor de nva gestemd of hen ook maar enig krediet gegeven. Maar uw vergif en dat van vele anderen is maar met een woord te beschrijven: zielig.
Het is geen vergif, Freddy, het is verontwaardiging. Stond er een andere naam bij datzelfde persbericht, ik had hetzelfde geschreven. En neen, ge moet dat niet geloven, maar het is nochtans wel zo.
Is het giftig of zielig om verontwaardigd te zijn over bakken hypocrisie, van wie ze ook komt?
Dan ben ik graag giftig en zielig.
(Die disclaimer van “ik heb nog nooit voor de nva gestemd”, trouwens, dat begint een beetje te klinken als “pas op hé, ik ben geen racist, maar…”).
Ach man toch. Hoe zou ik voor de nva kunnen stemmen als ik al 10 jaar niet meer ga stemmen(waarom zou ik stemmen op mensen die me sowieso gaan bestelen? En als er nog iets in aanmerking komt is het pvda voor mijn stem). Dat u dan weer uw linkse truken boven haalt en over racisme begint…
Zo meteen gaat u het nog hebben over de Vlaamse beweging die in 40-45 weet ik veel wat hebben gedaan.
Zo typisch en overmatig herhalend allemaal. Hebben mensen zoals u dan geen echte argumenten dat ze steeds moeten terugvallen op belachelijke stereotypes die herhaalt worden tot vervelens toe?
Hebt u dan geen enkel respect voor een andere mening? Durft u zich dan eigenlijk wel democraat noemen en weet u sowieso wel wat een democratie zou moeten zijn?
Dat van die hypocrisie van de nva kan best zijn maar ik zie u geen artikelen schrijven over “den John” die verontwaardigt reageert op uitspraken van een bbi medewerker terwijl iedereen weet dat alles in het werk zal gesteld worden om dat potje toe te dekken.
Ook mocht ik van u niks lezen over de rol die CD&V heeft gespeeld in de Dexia/ACW affaire. Terwijl dat het overduidelijk is dat de belastingbetaler, de arcopar aandeelhouder en nog veel meer voor gigantische bedragen zijn bestolen door oa mensen als Leterme, Vanackere en anderen. UW kinderen gaan dat moeten betalen.
Nee, de nva heeft ergens een drupje naast de pot gepist en dat is het enigste dat uw rechtvaardigheidsgevoel opwekt. Het is te linken aan nva.
Zo zielig man. Echt.
De rol van CD&V, en bij uitbreiding heel dat Arco-ACW-Dexia-potje? Ik ken niets van financiën, en ik ben geen fiscale spitstechnoloog. Ik ga ervan uit dat ze allemaal hun best zullen gedaan hebben om min of meer formeel legaal bezig te zijn — maar het zou me niet verbazen dat er meer dan degoutante dingen aan de hand zijn. Ik vind het een vies boeltje, maar ik weet het niet, en ik ga er mij dan ook niet over uitspreken.
Het hele dossier overmaken aan de bevoegde instanties, en wat mij betreft: doe maar zo’n parlementaire dinges, al zal dat gewoon weer eens een circus worden waar alle politici hun traditionele nummertje zullen opvoeren met als voornaamste zorg dat ze met een goeie soundbyte in het journaal komen. Doe gerust, er zijn ongetwijfeld geen grotere problemen met het land dan het ACW en de kweetniethoeveel procent die ze zouden kunnen gekregen hebben in ruil voor een eeuwigdurende lening wegens winstbewijzen in ruil voor het aanbrengen van klanten bij een bank die failliet ging met ons geld (of zo).
“Den John” en zijn verontwaardiging: daar kan ik mij wel over uitspreken. Ik ben het er helemaal mee eens, namelijk. Niet omdat het “den John” is, maar wel omdat het iets is dat ge niet doet, als BBI-mens, u uitspreken over een dossier dat ge niet kent, en enkel via de pers dingen van weet.
Serieus: ge windt u op over dezelfde dingen als waar ik mij over opwind. Herlees anders eens wat ik schreef. 🙂
The duty of the opposition is to oppose.
Overigens, komende van iemand die zelf niet vies is van het strooien met epitheta zoals “gouwleider”, klinkt je kritiek redelijk hypocriet.
The duty of the opposition is to oppose, inderdaad. En niemand kan ze verplichten om dat constructief of zelfs maar consequent te doen, net zoals niemand mij kan verbieden dat degoutant te vinden.
Als ik niet verder kijk dan de gemeentepolitiek in Gent, is er de afgelopen jaren soms hard maar toch ook meestal correct oppositie gevoerd. De toon is helemaal veranderd met de laatste verkiezingen. Dan was het plots Termont ervan beschuldigen een pathologische leugenaar te zijn, en watnog.
Er is, ook weer alleen in Gent, *serieus* wat ernstige kritiek te geven op het beleid: inefficiëntie, vaak teveel communicatie en even vaak te weinig communicatie, vanalles. Doé dat dan, en kom daarmee in de pers. Maar niet met zo’n non-issues verpakt in slogantaal, die als enig resultaat hebben “die politiekers zijn allemaal zakkenvullers”.
En van die epitheta: ik ben niet verkozen, en dit is hier mijn persoonlijk erf, dat is het verschil.
Iemand was me al voor, maar ik wou zeggen: pas toch op Michel, straks noemen ze u nog een vuile communist ;-).
Communisme is, zoals veel ismen, in theorie prachtig. Wie zou er niet in de wereld van Star Trek willen leven, waar er geen schaarste is omdat replicators alles kunnen maken, van een goudstaaf tot tea, Earl Grey, hot?
En ik word helemaal warm vanbinnen als ik zoiets als Geneeskunde voor het volk hoor omschrijven.
Maar zolang mensen mensen blijven en er geen replicators zijn, zie ik niet hoe we van hier naar daar zouden kunnen geraken. 🙂
Blij dat ik het begrip bikeshedding heb leren kennen. Het concept van “the queen’s duck” dat vermeld wordt in dat WP-artikel is héél relevant voor mij 🙂
Het equivalent van de “queen’s duck” bestaat al sinds decennia in de grafische communicatie. Het enige gevaar is dat sommige klanten wel eens de eend behouden en juist de koningin afschieten…
Zo van die situaties waarbij je twee alternatieven geeft: één waar je helemaal achter staat, en één dat op niets trekt.
En dat dat wel eens verkeerd afloopt. 🙂
Dat is dan de hoge inzet van kiezen tussen het koninklijk paleis en een eenden-vijver- als strategie. 🙂
Vaak wordt in de praktijk het paleis gaandeweg vanzelf een eendenvijver:
http://www.stoufetjeanouf.net/archives/2010/05/11/17866465.html
(al bedenk ik me bij die strip dat de klant die kan zien en er zich evenveel in bevestigd zal voelen).
Wow man, ik dacht dat je in je post aankloeg dat de journalist in kwestie een populistisch stuk geschreven had? Een artikel zoals de grote massa van wat we tegenwoordig in de gazet lezen, van een schrijver die zich hard uit over iets zonder de context te kennen maar wel verontwaardigd is over de uitkomst, ofwel de context net wél kent maar een mening probeert te verkopen aan de hand van desinformatie?
Want sommige reacties hier geven me het gevoel dat ik iets niet helemaal begrepen heb 🙂