Oh boy. Ik zat vandaag bij een bedrijf op vergadering, en het was gelijk ik weer in de jaren 1990 was: een bedrijf dat pre-press en drukwerk en huisstijlen en ook wel eens een website maakt.

Het gesprek leek ook wel iets uit de jaren 1990: de klant (euh, wij dus) die niet voldoende voorbereid was, de websitebouwer aan de andere kant van de tafel, een uitleg over wat een cms nu precies is, allerlei getapdans rond beslissingen… afijn ja.

En dan was er nog even bijeenzitten over een database, en het leek ook wel de jaren 1990: Microsoft Access begot. Ik was daar zot van, in de tijd: mijn derde softwareliefde (na WordPerfect en dBASE III+ en vóór Photoshop). Alles heb ik erin gesmeten: boeken, tijdschriften, films, strips, alles alles alles.

Maar op den duur werd het op het werk allemaal SQL Server, en later deed ik gewoon geen databases meer, en dan was het allemaal plots MySQL.

Tot het moment dat ik zelfs geen Access meer staan had op mijn werkcomputer. En dan, dat ik geen Access mee staan had thuis. Ergens installatiecd’s, ja, maar of die nog zouden werken?

…en kijk, alles gaat in cirkels. Daarnet heb ik nog eens een Access-file opengesmeten, en ondanks dat het allemaal verschrikkelijk desoriënterend was, die Access 2013, heb ik op een ik en een gij een formulier met allemaal subforms geëditeerd en een subform toegevoegd, en wat een gemak dat dat was!

En om het helemaal compleet te maken: ik heb een Windowscomputer vers van nul geïnstalleerd. Windows 8.1, alles erop en eraan, weer een gewoon keyboard met een echte Home en een End, waar ó en ì op de normale plaatsen staan en [] en {} ook.

Ik ben er helemaal klaar voor, om die hele Macintoshdinges aan de kant te zetten. Zó hárd beu dat ik dat kreng van een 2011-Macbook Pro ben, ge kunt het niet geloven.