Korte samenvatting van Zelie’s arm-saga: spaakbeen en ellepijp gebroken, in Aalst stomgaweg in een definitieve plaaster gestoken zonder veel controle, beginnen zwellen, nieuwe voorlopige plaaster, controle, beenderen volledig verkeerd gezet, geopereerd met spillen in de beenderen, in plaaster, pijn aan haar pols waar de spil er uit komt, nieuwe plaaster met verzorgingsgat en dagelijkse ontsmetting.
Dat laatste was deze maandag. Maar het betert niet, die pijn aan haar pols, in tegendeel. In het hospitaal hadden ze ‘irritatie’ als diagnose gesteld, en Isobetadine-zalf voorgeschreven. Nu is het opgezwollen en ettert het: de dokter van wacht was er niet goed van. Linea recta massale dosissen olifanten-antibiotica voorgeschreven, en absoluut imperatief naar het hospitaal gaan, eerste ding maandagochtend.
Zucht.
Update: even later, toch maar naar het hospitaal gegaan. Bloed laten trekken en zien wat er in zit. Een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn.
Reacties
5 reacties op “Leve de moderne geneeskunde”
Tis hier aan deze kant van de oceaan niet beter. Jongste krijgt Lyme diagnose en dan 10 dagen antibiotica via de dokter van wacht. Gelukkig checken de ouders de medische literatuur (want zo zijn wij nu eenmaal) en nemen contact op met de kinderarts, die direct laat weten dat dit te kort is voor deze ziekte (sinds dit nogal vrij langdurige consequenties kan hebben snap ik niet dat de eerste dokter een ziekte die hier regelmatig voorkomt niet direct de juiste dosis voorschrijft). Een paar dagen later komt daar dan nog voet, hand en mond ziekte bovenop, weer een dokter van wacht: Kijkt nog nauwelijks naar het kind en maakt een diagnose en luistert niet naar de ouders (in de zin van symptonen beschrijving) …
Algemeen, dokters van wacht of de ‘emergency room’ nemen of hebben geen tijd. Ze checken de medische geschiedenis van de patient niet, ze kiezen vaak voor de snelle en gemakkelijke oplossing. Tenminste dat is mijn persoonlijke ervaring. Is dit omwille van het feit dat ze geen tijd hebben, of dat het niet de beste dokters zijn die daar willen gaan werken, of omdat ze te veel uren kloppen. Het is mij niet duidelijk, maar het verbaast mij niet dat er zoveel problemen zijn.
Jullie beseffen beter dan wie ook hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn van het oplopen van een infectie via een wonde.
Ocharme Zelie, geen fijn begin van de vakantie.
Mijn ervaring: als je via de spoedafdeling in een ziekenhuis terechtkomt, is de kans groot dat de diagnose en behandeling niet correct gebeuren. En een keer dat het begint mis te lopen, is het vaak van de regen in de drop.
Duimt voor “een eind goed al goed” aan het fractuuravontuur. Nu niet alleen lokaal maar ook systemisch met antibiotica gewerkt wordt. Een heel spoedig herstel toegewenst.
Pf. Een mens moet toch echt wel op zijn strepen staan bij dokters en durven gaan voor een “second opinion” bij twijfel.