Ik lees Eric Meyer al zo lang, denk ik, als hij op het internet zit — en dat is ongeveer even lang als ik, dat wil dus wat zeggen. Lang geleden, toen bijna iedereen op het internet nog bijna iedereen kende, heb ik er wel eens mee gesproken. Nu volg ik hem enkel nog uit de verte. Zijn blog is op en af gegaan, maar nu al een tijd weer op. Ik heb de indruk dat ik hem een beetje ken.

En mijn hart breekt al een tijd, stukje bij beetje: zijn dochter Rebecca sterft.

De verschrikkelijke finaliteit dat er niets meer aan te doen is, het moeten zeggen, ik probeer er niet aan te denken, maar het lukt niet.

Rebecca is mad at her brother and sister because they get to stay with us and she doesn’t.

— Eric A. Meyer (@meyerweb) June 4, 2014

Wie het bij dit bericht droog houdt, is geen mens.

Fucking kanker.