Oei. Projectblogboek zegt dat ik dit moet doen:
…maar ik gebruik mijn telefoon bijna niet om foto’s te maken. Vroeger, vier jaar geleden, toen het nog een recent-achtig model was, dan wel, maar tegenwoordig duurt het een aantal minuten tot ik in de foto-neem-functie zit, en duurt het nog eens een minuut voor de foto ook echt genomen is, en dan is het een lelijke foto, met een groene waas (dank u, bloederige Apple iPhone 4).
En dus gebruik ik het ding nu bijna alleen nog om dingen zoals dit te doen:
Ja, ik geef het toe, ik ben zo één van die smeerlappen die in fysieke winkels foto’s neemt van boeken om ze dan bij de Grote Satan te kopen. En niet eens omdat ze goedkoper zijn, maar omdat ik dit soort boeken digitaal wil lezen.
Kijk, dit is een foto van een paar van de kleine tienduizend boeken in ons achterhuis:
En dit is een foto van een boek op mijn Kindle:
Ziet: Memories of Ice, het derde deel van The Malazan Book of the Fallen — zowel op papier als digitaal.
De papieren versie heb ik jaren geleden gekocht, ik dénk bij Amazon, maar voor hetzelfde geld (enfin ja, voor gegarandeerd meer geld) kwam het van bij de FNAC. Nee, niet van bij een artisanale boekhandel: ik moet het niet weten, dat mensen op mijn vingers staan te kijken, en dat ik riskeer met de mensen van de winkel te moeten spreken — ik heb mijn boekkoopervaring graag zo onpersoonlijk mogelijk, dankuzeer.
De digitale versie komt van bij Amazon, maar dat is het punt niet.
Zou ik een enorm grote dief zijn, als ik dat Malazan-boek zou digitaal gedownload hebben van ergens? Moeilijk zou dat niet zijn, één zoekopdracht op één website, pakweg een Baai met veel Piraten, is genoeg om links te geven naar de hele reeks (zowel in e-bookvorm als in audioboek, overigens):
Natuurlijk ben ik een dief als ik een boek download dat ik niet gekocht heb. Maar een boek dat ik al gekocht heb in een andere vorm? Zou ik mij dan een dief moeten voelen?
Ik vind van niet. En ik weiger me schuldig te voelen, met een huis vol papieren boeken, als ik geen zin heb om een boek dat ik al gekocht heb als een soort analoge troglodiet op papier te lezen, maar in de plaats ergens op het internet een decentrale backup opzoek, en die dan op mijn Kindle lees.
Ik vind dat bij elke papieren versie van een boek, ook meteen een downloadbare digitale versie zou moeten zitten. Verplicht.
Reacties
5 reacties op “Analoog, digitaal, en dubbel betalen”
“Ik vind dat bij elke papieren versie van een boek, ook meteen een downloadbare digitale versie zou moeten zitten.”
I’ll second that motion..
Groot gelijk! Ik voel me ook niet schuldig als ik Calibre plugin voor de-drm gebruik zodat ik aangekochte boeken in epub formaat ook op mijn kindle kan lezen.
Wel, ik vraag me dat soms ook allemaal af. Maar ik vrees dat we een gevaarlijke weg opgaan als we de klant laten bepalen wat al dan niet diefstal is. Want mag die dan ook bepalen wat een ‘juiste prijs’ is en het verschil in zijn zak houden?
De verleiding is bovendien ook groot om eerst gratis te downloaden met het idee de hardcopy later te kopen, om dat dan gemakshalve te vergeten.
En als we de harcover van een boek hebben, moeten we dan ook de paperbackversie niet gratis krijgen omdat dat handiger is op de trein? Jamaar, met een fysiek product gaan kosten gepaard die je bij een digitale kopie niet meer hebt, hoor ik u zeggen. Klopt, maarde kosten van het drukken liggen lager dan wat je uiteindelijk betaalt, dus dat verschil dat mag ik toch in mijn zak steken zeker? En wat als je het omdraait: krijg je dan een fysiek boek tegen de prijs van het drukken als je eerst de volle pot betaald hebt voor de digitale download? Kan ik dan een cd krijgen tegen de werkelijke productiekost van het schijfje als ik via de digitale download de artiest al vergoed heb? Of als ik de cd koop, kan ik dan volgens dezelfde redenering een tweede versie tegen goedkopere prijs krijgen voor in de auto ..?
Los van alle manke vergelijkingen: moeten we niet gewoon de aanbieder laten bepalen hoeveel hij waarvoor vraagt om daar dan als klant al dan niet op ingaan?
Ik denk dat je je redelijkerwijze kan beroepen op het recht op thuiskopie (kort: Auteurswet artikel 22 “Wanneer het werk op geoorloofde wijze openbaar is gemaakt, kan de auteur zich niet verzetten tegen : (…) 5° de reproductie op eender welke drager andere dan papier of soortgelijke drager, van werken die in familiekring geschiedt en alleen daarvoor bestemd is”).
Achterliggende idee is hetzelfde als bij een gekochte cd die je ript om op je computer af te spelen. Er is rechtsleer die bevestigt dat dit artikel van toepassing is op digitale boeken.
Een “dief” – in de strafrechtelijke context – ben je iig niet. In beginsel is zulke auteursrechtinbreuk (als die er al is) hoogstens een burgerrechtelijke fout.
Aaargh jij kaper. Fotootjes van de baai op uw logboek zetten, is dat op zich geen strafbaar feit? Want die baai is door de boemannen op de zwarte lijst gezet, en het omzeilen van dat soort brakke afscherming, is dat niet strafbaar? (“Anti-circumvention” noemen de hippe meisjes en jongens dat)