Louis is een tijd geleden met een bokaal thuisgekomen.

Een visbokaal, zo’n model waar op het internet duuzd accessoires voor te koop zijn, van filters over lichten tot poeders en stenen en gerief.

Hij zag dat al direct zitten, vissen houden.

Het ding heeft een tijd leeg staan staan, tot hij op een dag met een handvol geld naar de lokale viswinkel is gegaan — en teruggekeerd met een stuk of zeven kleine witte garnaaltjes. Die hij gratis gekregen had, ik vermoed omdat de meneer van de winkel medelijden had.

De beesten in het water, alle zoveel tijd eten geven, voor zover we zien geen sterfgevallen, water verversen, toch een paar vissen gekocht, blijven eten geven, water verversen, lather, rinse, repeat.

Die garnalen zitten heel de tijd tussen de stenen of de planten, zeer veel plezier heeft een mens daar dus niet aan. Ja, ze zien er weer wat groter uit, of ja, ze zien er nu gelijk donkerrood uit, maar dat is het zowat.

TOT VANDAAG.

Vandaag moest het water ververst worden, dus alle zeven garnalen en de vissen eruit gevist, en, euh, hang on: de zeven garnalen zijn er uit, maar er zijn nog garnalen in de bokaal!

Serieus: er zijn meer dan dubbel zoveel garnalen dan er in het begin waren. Die beesten hebben kleintjes gemaakt! Ack!