Ik heb een papier moeten ondertekenen dat ik in de loop van vrijdag en zaterdag geen belangrijke beslissingen ga nemen. En dat ik niet met de fiets zal rijden, of gevaarlijke machines gebruiken, of contracten tekenen.

Zo raar. Ik ben al een paar keer geopereerd, maar ik kan mij niet herinneren dat ik al ooit zoiets heb moeten tekenen.

Het wordt vrijdag niet alleen een vervelende operatie: als ik het internet mag geloven, zijn de gevolgen ook absoluut onaangenaam. Spasmen, steken, geen enkele positie vinden waarin zitten of liggen geen vreselijke pijnen geven, heel de tijd naar het toilet moeten gaan, rugpijn–duizenden mensen van overal die zeggen hoe schrikkelijk het is. En dat allemaal om, voor zover ik het begrijp, dialyse eventjes tegen te houden.

’t Zijn dingen.

Maar goed. Het is een procedure die meestal uitgevoerd wordt bij mensen met nierstenen, voor zover ik zie, en daar heb ik geen last van. En als het allemaal te onaangenaam wordt en veel te veel pijn doet, dan gaat het er natuurlijk gewoon terug uit. En dan zien we dan wel, dan.

Niet dat ik niet een beetje nerveus ben.