Ik ken het mens van haar noch van pluimen, maar ik ben het meestal oneens met wat ze schrijft.

Niet anders deze keer, in De Standaard, met een warrig schrijfsel over taal. Hoe erg ze het vindt dat het Nederlands verloedert. Neen, niet zozeer door het vele Engels (al is dat ook erg), maar vooral door al die mensen die denken dat ze zich van hun eigen streektaaltje moeten bedienen.

Ik werd licht ongemakkelijk als ze dit argument bovenhaalde:

Het is er helemaal over als een publieke overheid zich niet meer van de officiële taal bedient. En neen, dat is niet ‘elitair’, dat is democratisch. Eén van de grote figuren van de Franse revolutie bepleitte hartstochtelijk de verspreiding van het Frans doorheen het land – toen was slechts één op de zes Fransen thuis de taal van Molière. Het had geen zin over het ‘soevereine volk’ te spreken als dat volk geen gemeenschappelijke taal van communicatie en debat had, zei l’abbé Grégoire.

Want oh ja, zó goed dat dat was, wat met alle regionale identiteiten in Frankrijk is gebeurd. Zó goed.

Kalle.