Wat zeg ik, “spannend”? Ik bedoel zeer zeer spannend.

Morgen hebben we een afspraak met Pleegzorg, om te bespreken wat de timing zal worden voor de kindjes. We hebben ze ondertussen al weken aan een stuk om de zoveel dagen eens gezien: op bezoek Sandra en ik, daarna op bezoek met Anna en Jan erbij, daarna met allevier de kinderen, en dan nog eens allevier, en ondertussen heb ik ze ook nog op school gezien en ben ik ermee naar de oogarts geweest in het hospitaal.

Ze kennen ons dus zo ongeveer wel. En deze week komen ze een eerste keer af, en gaan we samen pizza maken, en daarna is er een dansoptreden van Jan en Louis en komen ze ook mee.

Maar hoe het precies zit, daar gaat het morgen over.

Het oorspronkelijke plan, van een hele tijd geleden, was dat ze midden augustus zouden afkomen, maar als ze op twee weken tijd zowel een nieuw gezin als nieuwe school moeten verwerken, dan kan ik mij inbeelden dat dat een beetje veel is. Als het van ons afhangt, dan zouden we graag hebben dat ze ergens pakweg midden juli hier zouden zijn, dan heeft iedereen tijd om te acclimatiseren, kunnen er Gentse Feesten gedaan worden, kan de weg naar school verkend worden en de school zelf.

Want we gaan er hoedanook van uit dat ze na een tijdje, als ze beseffen “hey, dit is echt wel definitief“, plots helemaal zouden kunnen gaan flippen. Dat was bij al de andere kinderen ook zo, als ze naar de crèche gingen, en als ze naar school gingen. En dus hebben we dat liever niét allemaal samen ergens begin september.

Dus ja: spannend.