Zelie is op scoutskamp geweest naar Portugal. Ze verandert haar profielfoto naar een foto van op scoutskamp.
Een stapel mensen vinden dat leuk.
Wat is de reactie van een zekere Jocelyn C?
Het ziet er onschuldig uit, drie letters, maar misschien even situeren: op haar school is “sos” blijkbaar een erger scheldwoord dan pakweg “homo”, “neger”, “debiel” of om het even wat, eigenlijk.
Een “sos”, da’s iemand die bijvoorbeeld niet per definitie vindt dat elke werkloze persoon een luiaard is die niet wil werken. Een “sos”, da’s iemand die niet rijk genoeg is om elke middag op restaurant te gaan eten.
Homo’s worden aanvaard, mensen met een andere huidskleur kunnen er nog door (mits voldoende geld op de rekening, en ’t is ook niet alsof er zo veel zitten dat het storend wordt) , maar een “sos”, da’s iemand die gepest kan worden, uitgelachen mag worden, belachelijk gemaakt, zonder dat er ook maar iemand ingrijpt.
Oh, zeker, lippendienst: er zijn mensen waarmee gesproken kan worden. Maar The Powers That Be, die zeggen dan dingen als “och ja, Zelie, jij bent nu eenmaal té volwassen — probeer misschien wat minder genuanceerd te zijn in discussies, of gewoon te zwijgen”. Of nog “maar Zelie, heb je je al eens afgevraagd wat je zélf doet om pesten te vermijden?”
Of nog “in onze ervaring houdt dat pesten wel op in het vijfde jaar hoor”.
Alleen: we zijn het vijfde jaar voorbij, we gaan naar het zesde jaar, en het is nog niet opgehouden.
Jazeker: “negeer die gasten gewoon” is gemakkelijk gezegd. Maar echt wel véél gemakkelijker gezegd dan gedaan.
Natuurlijk, ik weet ook wel dat die Jocelyn een zielig personage is die ongetwijfeld niet beseft hoe belachelijk hij is (alhoewel, Jocelyn: uw eigen boodschap liken? awkward!), en die binnen vijftien jaar ongetwijfeld uit de lucht zal vallen als iemand hem zegt dat er in zijn tijd ook gepest werd op school.
Maar toch: ergens in het midden van de schoolvakantie, om 22u59 ’s avonds, geven op geen tijd niet alleen die Jocelyn maar meteen zes andere loebassen van dezelfde kliek die “sos” een like? Niet zo geestig. Want dat wil zeggen dat het pesten volgend jaar écht gewoon doodleuk weer zal doorgaan.
“Och toe overdrijft ge niet een beetje? ’t Zijn toch maar drie lettertjes, knipoogsmiley?” Neen. Om een hashtag boven te halen: #wijoverdrijvenniet. Het pestgedrag loopt de spuigaten uit.
Want de likes en de ’tranen met tuiten lachen’-smiley en de “geen medelijden” (moedig hoor, Basile en Francis, zeer moedig) zijn maar het topje van de ijsberg.
Blokkeren op Facebook kan, maar blokkeren in de klas en op school is moeilijker.
En ’t is zo hypocriet als het groot is: de hele school heeft er de mond vol van, dat pesten ontoelaatbaar is en niet getolereerd wordt, maar als puntje bij paaltje komt, dan wordt er gewoon niets aan gedaan. Niets.
En al jaren aan een stuk. Jaren.
Ik zal immens content zijn als Zelie daar weg zal zijn.
Reacties
70 reacties op “Jocelyn, Cédric, Lionel, Francis, Benoit, Arthur, Basile et les autres: zéker de leukste jongens van de klas”
Oh man, dat alleen al lezen doet zeer. Ik ken dat namelijk, gepest worden.
Ik hoop dat ze gauw van die zielepoten af is, en dat ze beseft dat zij haar eigenwaarde niet bepalen. En dan hoop ik ook nog dat ze blijft nagenieten van haar op de foto te zien heerlijke vakantie in Portugal.
Fuck, wat word ik hier kwaad van. Met hun koppen tegen elkaar kletteren, dát zou ne mens daar mee moeten doen.
Ongelooflijk. Die jongens gaan zichzelf kapot schamen als ze binnen een aantal jaren terugblikken op wat ze tijdens hun puberteit hebben uitgestoken.
Helaas geloof ik niet dat er iemand zich ‘later’ zal schamen. Vergeten of afdoen als onbenullig, behalve voor de slachtoffers.
Heb nog nooit van Sint-Barbara horen zeggen dat het een school is die inzet op verdraagzaamheid, acceptatie, gelijkwaardigheid of sociaal bewustzijn.
(Waarmee ik niet wil zeggen dat jullie maar een andere school hadden moeten kiezen of daarmee alles opgelost zou zijn, maar worden daar grofweg niet gewoon de klootzakjes van later gekweekt? Bekijk die arrogante koppen eens op de profielen van die gasten!)
Ik geef zelf les in de lagere school en begeleid kinderen in het zoeken naar een middelbare school en doorheen de jaren heb ik nogal wat indrukken verzameld van al die middelbare scholen. Bij heel wat scholen is samenleven en sociaal gedrag al lang een centraal aandachtspunt (en met deze reactie vraag ik jullie geen verantwoording voor jullie schoolkeuze hoor, maar onderschat toch niet de rol ervan in het niet reageren op dit soort gedrag). Ik wens je dochter een sterk karakter toe.
Ik heb zelf op die school gezeten, en toen was het inderdaad net zo.
Maar mijn oude klastitularis werd er directeur, en dat was iemand waar ik veel vertrouwen in had. En we waren heel tevreden van de lagere school.
We zullen het er misschien op houden dat het directieteam ondertussen veranderd is. En dat dat blijkbaar een *wereld* van verschil is.
Tja, de voornamen van de kerels in kwestie zeggen eigenlijk al genoeg. Ze zijn waarschijnlijk ook opgevoed in een sfeer van “wij zijn beter dan de rest” en het feit dat ze naar een eliteschool als Sint Barbara gaan sterkt hen nog een beetje in die overtuiging. Mijn leeftijdsgenoten die naar Sint Barbara gingen waren 35 jaar geleden arrogante zakken (toen waren er nog geen meisjes toegelaten), vandaag de dag hebben ze nog steeds diezelfde rotmentaliteit en hebben ze aan arrogantie niets ingeboet. Dat soort van gedrag wordt in dit soort van scholen gewoonweg bestendigd, van generatie op generatie, van vader op zoon en tegenwoordig ook van vader op dochter. Als je een school frequenteert die elitair gedrag hoog in het vaandel voert, dan loop je onherroepelijk op dit gedrag. Zolang we dit soort scholen in stand houden en dat soort van elitaire visies subsidiëren, zo lang blijft at bestaan.
Hm. “voornamen zeggen genoeg” is toch de verkeerde richting uit. Da’s evengoed discriminatie. Ze afschrijven vanwege “St. Barbara” is ook twijfelachtig. Alsof er op andere scholen niet gepest zou worden.
Het is 22 jaar geleden dat ik naar Sint Barbara ging, en er is veel slechts over die school te zeggen, maar evenzeer ook goeds. Elitair gedrag werd niet hoog in het vaandel gevoerd door de school. We stonden niet ’s ochtends vroeg op met een saluut aan de elitaire vlag en een preek over hoe we elitairder kunnen worden. Maar er was wel een duidelijk contingent met elitaire achtergrond. Ik betwijfel echter sterk of dat de reden is waarom er gepest werd, want er werd even hard gepest op “niet-elitaire” scholen.
Hmm, ‘voornamen zeggen genoeg’…
Mijn zoon van zeven heeft een Franse voornaam, net als onze twee andere kinderen, omdat wij dit nu eenmaal graag horen, niet meer, niet min.
Datzelfde manneke van zeven is gedurende zijn ganse eerste leerjaar gepest geweest door een andere zevenjarige met een oervlaamse naam. Dus tja…
ik heb daar ook school gelopen, en de dochter en zoon van mijn vrouw ook. De dochter heeft Asperger en is door ons naar Sint-Barbara gemuteerd omdat ze mede om haar aandoening gepest werd in een andere school.
Waarom die school: enerzijds omdat de eindtermen van de school hoog liggen (ze werd nl. ook gepest omdat ze goede punten haalde), maar ook omdat Pierre Vinck, toenmalig directeur, hoog bij mij aangeschreven stond. Hij had visie, en didactisch en pedagogisch inzicht. Ik heb hem nooit rechtstreeks weten interveniëren, maar wij werden periodiek wel gedebriefd over haar functioneren in de schoolomgeving.
Op Sint-Barbara is ze in ons ogen opengebloeid omdat ze ondanks haar anders zijn duidelijk meer geaccepteerd werd. Ze deed zogezegde nerdy dingen (anima perla musica), en daar groeide ook haar vriendenkring. Maar evengoed waren er andere meisjes/jongens waar ze geen contact mee had.
ikzelf daarentegen heb wél een pestfase doorgemaakt op Sint-Barbara (3e middelbaar). Daarna kwam ik in een andere groep, en was het probleem weg. en als ouderejaarsstudent heb ik in de jaren achter mij meerdere bully’s op die school zien passeren. Sommige bleven, anderen werden uitgerangeerd (Tanguy Veys, zowat de afschuwelijkste mens die ik ooit ontmoette, om er één te noemen).
my point: pestgedrag vind je in alle scholen. jammer genoeg is het meestal zo dat de oplossing niet vanuit de school zelf komt, en dat je voor je kind zelf vaak een alternatieve oplossing moet zoeken. Sint-Barbara is op dat gebied niet beter of slechter dan andere scholen. Kuddegedrag (en pesten als exces daarvan) is eigen aan puberteit, en pedagogiek is iets dat niet elke ouder, maar ook zeker niet elke leerkracht in zich heeft.
Akkoord, met nuances. Pierre Vinck was absoluut de nummer-één-met-stip-reden waarom wij onze kinderen daar gestuurd hebben.
Maar Pierre is er niet meer. En wij hebben ondertussen ervaring met andere middelbare scholen ook, en we zien dat het anders kan. Dus ja, pestgedrag is universeel, maar het kan en moet beter aangepakt worden.
Om het eens heel grof te zeggen: scholen, da’s gelijk vis — het begint te rotten aan de kop.
Magere troost, maar “sos” is voor mij een eretitel. En dat je dochter van zich af blijft bijten: straffe madam!
Pek en veren
Erin zitten zoals Zelie en het moeten uitzitten, vreselijk (been there, done that). Scholen en slechte directies, om nog niet te zeggen hypocriete directies, het zal nog niet te snel verdwijnen. Het maakt het er niet makkelijker om, maar het middelbaar is (gelukkig) eindig en erna komt een grotere wereld met heel vaak veel fijnere mensen. Doe zo voort, Zelie, sinds wanneer is nuance, nadenken en engagement slecht? Komaan.
Michel, ik wens je veel vader-kracht toe. Wij hebben dit zelf met één van onze kinderen meegemaakt tot verhuizen van school blijkbaar de enige oplossing was. En dat het niet aan haar lag is een feit want op die niewe school is ze 100 % aanvaard geworden en had er de tijd van haar leven. Geloof mij de school kan er wel het verschil maken. Na een onderwijsloopbaan kan ik alleen maar aangeven dat het begeleiden van de groep de enige oplossing is.
Kijk, daar word ik zo ongelofelijk nijdig van. Ik heb zo ook jaren op de spitsroeden gelopen. Ik volg SveN volledig: je krijgt ze zoals je ze kweekt. Ik zie dat genoeg bij mijn betere helft die in het lager onderwijs staat: daar wordt korte metten gemaakt met dat soort gedrag.
Go go, Zelie! Sterk terug gekomen. Met denkbeeldige mic drop (https://i.imgur.com/lxLhfNl.gif)! Straf!
Verschrikkelijk om te lezen 🙁 Gelukkig nog één jaartje en dan kan ze gaan studeren en ontmoet ze sowieso veel mensen waarmee het wél zal klikken én die gelukkig veel verstandiger zijn dan die gastjes. Maar op dit moment hard om door te maken, dat kan ik me goed voorstellen. Als de school niet ingrijpt, is er helaas maar weinig dat ze zelf kan doen, behalve het negeren. Jammergenoeg!
Niet voor het een of het ander, maar als ik die namen zie denk in Latem, en als ik Latem denk denk ik geld, en als in geld denk denk ik ineens aan klootzakken die het krijgen van hun ouders in de plaats van tijd en liefde, en dan weet ik ook ineens hoe het hier zit. “Wij zijn beter dan anderen” wordt er hier met de paplepel in geramd. Geen hoop voor de maatschappij, helaas.
Sos
Staat toch voor save our Souls ik snap het niet
Cyberpesten… een van de dingen waar ik voor vrees als mijn kinderen op social media leeftijd zijn. Het is zo gemakkelijk om vanachter je computer/smartphone te pesten. 🙁
Twijfel. Hoe reageer ik op zo’n bericht? Zwijgen, want ik ben niet onafhankelijk, laat het probleem verder bestaan. Goed bedoelde steun betuigen, kan helpen inzien dat de fout niet bij jou ligt. Maar een gedragsverandering op school is nodig. Moet de verandering top down (andere directie zet andere klemtonen was hier al een topic) of bottom up komen? Nog een jaartje is voor ons niet zo veel maar een jaar als leerling is het secundair is een eeuwigheid en het is ontzettend jammer dat het geen aangemaam jaar kan zijn.
Mijn moederhart breekt bij dit soort berichten. Het is mijn grote schrik voor mijn eigen kinderen. En ‘k heb het zelf ook moeten meemaken, al was het totaal anders dan nu bij Zelie. Ik zat dan ook op een meisjesschool. Ik werd niet echt gepest, wel uitgesloten. Ik kreeg dus geen scheldwoorden te horen, hoorde wel gegiechel en gegniffel als ik mijn rug draaide en zinnen zoals “oef, ze is weg!”. Dat was ook wel pijnlijk. Een halve klas die zich zit de verkneukelen als ik eens een slechte toets had gemaakt, ook niet echt fijn. En in plaats dat een leerkracht eens rechtstreeks aan mij zou vragen wat er scheelde, werd de vraag aan de pesters gesteld, waardoor die er hun eigen verhaal rond konden breien. Dat maakte het extra pijnlijk. En neen, ik durfde daar niet tegen in gaan. Het is allemaal gemakkelijk gezegd, je moet je meer verweren, blablabla, maar niet iedereen kan dat.
Voor mij is een wereld open gegaan aan de univ, dan was ik eindelijk gewoon middelmaat, geen buitenbeentje meer, en dat was zalig.
Het lijkt me dat Zelie op een concentratieschool van Matthieukes De Ruykes zit. Ik vermoed dat homo’s daar ook niet direct aanvaard zouden worden. Ik vind het eigenlijk ook wel frappant dat ze aan die leeftijd nog zo pesten, erg volwassen zijn ze duidelijk nog niet. De reactie van de school is onaanvaard. Dat is zoals tegen een vrouw die verkracht wordt zeggen dat ze maar geen kort rokje had moeten aandoen.
Ik wou dat er een pasklare oplossing was, want nu zitten jullie er wel mee. Rotsituatie.
Verschrikkelijk.
Jammer genoeg kan ik niet verbaasd zijn dat dit in die school gebeurt. In mijn tijd had Sint_Barbara al een “sos”-onvriendelijke naam en van wat ik hoor van mensen is het er niet op verbeterd
Is een andere school een optie ?
Bah, dit is echt om van te kotsen.
Laat je niet doen Zelie! Het is een prachtige foto btw, van een ongetwijfeld geweldig kamp.
Die Francis Fiers zijn vader is een zeer actief lid van de PVDA in Gent btw. Nog linkser dan de sossen dus. Maar dat zullen zijn vriendjes wel niet weten….
Veel goeie moed Zelie! Denk aan de leuke momenten van het kamp en echt sterk dat je nog reageert.
Hard. Ik heb het ook zelf meegemaakt en ik weet dat het niet makkelijk was voor mij, maar vooral ook hard voor mijn ouders. Ik vraag mij dan soms af, als ouder van een kind dat pest, dat zie je toch? Of waren de ouders ook pesters en zien ze dat niet. Eigen kind = schoon kind? Veel is het niet en woorden helpen niet, maar Zelie moet zeker beseffen dat ze niet alleen is. Ik ben overlaatst nadat ik langzaam de situatie zag escaleren tegen een andere ouder gaan zeggen, dat het gedrag van haar zoon zo niet verder kon (de kinderen zijn nog in de lagere school). Ik kan al een paar jaar zien, welke kinderen de pestkoppen gaan worden en welke een kans maken van gepest te worden … Dit is al vrij duidelijk vanaf de kleuterklas en zeker in het eerste leerjaar.
Ouders van een kind dat pest ondersteunen dat gedrag in mijn ervaring eerder dan dat ze er tegen in gaan. Mijn hoop is nu gevestigd op de overgang naar de middelbare school, waar mijn kind hopelijk meer kinderen zoals hij zal ontmoeten. Ik vind het heel erg dat ik een kind van 11 moet zeggen; ik steun je in hoe je bent, ooit zal je daar ook voor aanvaard worden, maar het zal nog even duren… en als ik dan dit lees… dan zou het nog wel eens lang kunnen duren.
Jocelyn, alleen z’n naam al is verwijfd.. Laat je door mevrouw Joice-lynn en haar divasclub’ke niet inpalmen. Het zijn echt diva’s die alles in het schootje geworpen krijgen van papa est maman.
Blinken vanbuiten & stinken vanbinnen.
Papa ET maman*
Op het eerst zicht lijkt dit voor een buitenstaander als wat willekeurig plagen met behulp van 3 letters. Ik dacht eerst dat het weinig voorstelde, maar door het verhaal te lezen is het duidelijk dat het herhaaldelijke gebruik schade berokkent. Sterkte aan Zelie en ik ben ervan overtuigd dat ze een degelijkere opvoeding genoten heeft dan de pesters.
Ik sta zelf in het onderwijs en zou er op het eerst zicht weinig van maken indien het verhaal (het herhaaldelijk gedoe) niet gekend is. Is de school op de hoogte? Ik kan me toch moeilijk voorstellen dat er geen intiatieven genomen zijn? (Pesters aanspreken, ouders inlichten …?)
Hopelijk voor de pesters komt het verstand alsnog met de jaren…
Te weinig input om echte evaluatie te maken natuurlijk maar al dit op basis van ‘sos’ en een paar likes daarvan op facebook?
Dit is echt Generation Snowflake blijkbaar.
Zoiets is toch als water van een eend : et alors?
Gesproken zoals iemand die het nooit in het echt meegemakt heeft, pesten.
Goed gesproken! Men hoeft niet van een mug een olifant te maken. Neemt u nu niet het recht tot handelen uit Zelies handen @mvuijlsteke? Zolang ze ZELF niet aantoont dat ze sterk genoeg is om dit soort dingen te trotseren zal er ook geen einde aan komen.
Gesproken als nog iemand die niet weet waar hij het over heeft.
Hopelijk neemt iedere werkgever bij wie Jocelyn Castille later zal solliciteren even de tijd om hem te googlen.
Het is zeer makkelijk om achter de computer zoiets te doen en hoewel het eigenlijk echt geen kinderen meer zijn, beseffen die gasten precies niet dat dat allemaal niet zo vergankelijk is als het lijkt.
Zelie is er misschien nu niet mee geholpen, maar na het volgende jaar (tenzij veranderen misschien nog een mogelijkheid is) zal er echt een wereld voor haar opengaan. Dan kan ze perfect alleen maar omgaan met de mensen die ertoe doen.
Dat de aanpak van de school niet echt de juiste is (minder genuanceerd zijn, wàt?!), is wel duidelijk. Maar ik vroeg me af wat volgens u een betere aanpak is. Schorsen? Straf geven? Ik zou zelf echt niet weten wat er kan helpen om zulke ettertjes tot inkeer te laten komen…
Ik vrees dat als dit nog gebeurt met gasten van zeventien, het kalf inderdaad al lang verdronken is.
Michel, ik volg je blog al jaren omdat ik je posts zo interessant vind maar heb nog nooit gereageerd. Gewoon, het ligt niet in mijn aard om te reageren op sites waar iedereen kan meelezen.
Maar deze keer kan ik niet nalaten te reageren omdat het me zo raakt.
Wegens zo herkenbaar. Wegens dat het me woedend maakt zoiets.
Zelf ben ik als tiener gepest geweest, eerder was het zo ondergronds venijnig als uitgesloten worden, uitgelachen worden,… Het was een meisjesschool in een dorp. Ik herinner me 1 keer dat mijn vader zich tot 1 van de pesters richtte (zonder resultaat want ik kreeg enkele dagen de moeder van de pester tegen mij), maar ik herinner me niets van wat de directie/leerkrachten daartegen deden. Gelukkig was er toen nog niet het cyberpesten.
Nu 30 jaar later, zie ik net hetzelfde gebeuren bij mijn 7-jarige zoon. Maar daar is het fysiek geweld, van wonden op het hoofd doordat er stenen op belanden, over stampen tussen de benen en in de buikstreek tot zijn bril van het gezicht trekken en er dan nog eens op trappen met de voetjes. Ook ingekleurde tekeningen verscheuren die in de naschoolse opvang worden gemaakt, behoren tot de realiteit. Enzovoort. Met als gevolg een zoon die alle dagen wakker ligt tot 22u-23u (en de volgende morgen doodmoe en met tegenzin naar school vertrekt), alle dagen met een bril naar huis komt die wit is van de opgedroogde zoute tranen. Het is een gemengde school in een kleine stad. Met oja, elk jaar een heuse anti-pestdag/week met sprekers als G. Deboutte. Gelukkig heeft mijn zoon nog geen fb-account waar men kan cyberpesten naar genoegen.
Na veel meldingen op oudercontacten en aan directie en ook voor mij slapeloze nachten, eindelijk tot een gesprek gekomen met de directie. Er waren 2 namen van pesters die regelmatig terugkwamen. Deze zijn niet tot de directie geroepen. Hun beleid was om de vriendjes van mijn zoon aan te spreken en om hen te vragen een ‘front’ te maken rond mijn zoon. Hun visie was dat mijn zoon zelf de wilde spelletjes leuk vind en het ‘dus zelf opzocht’. Dat hij soms te veel weet in de klas en dat niet elk kind dat even leuk vind. De leerkracht die mijn zoon arrogant vind op zo’n momenten.
Ik vond/vind dat nog altijd de omgekeerde wereld. De gepestte moet maar uit de buurt blijven van de pesters en de 7-jarige vriendjes worden ontboden op het bureel van de directie en gevraagd mee een oogje in het zeil te houden en de pesters worden niet ontboden. De directie antwoordde op mijn argument dat het toch vreemd is dat het telkens met dezelfde pesters was dat er problemen waren “elk kind is hier gelijk voor ons en elk kind moet zijn weg vinden”. De rechten van de pesters dus…
Met mijn zoon heb ik al op eigen initiatief een heel traject afgelegd zoals (soms veel te dure) cursussen om weerbaarder of “minder gevoelig” te worden, ontspanningscursussen om hopelijk toch wat vroeger dan 22u in slaap te geraken zonder de medicatie voorgeschreven door slaapkliniek UZ Gent, cursussen om beter grenzen te leren aangeven,… maar daar zou het natuurlijk wel bij helpen als het fysiek geweld ook stopt.
Ik heb ook al gedacht aan veranderen van school maar mijn zoon is trouw aan zijn vrienden die er gelukkig wel zijn en die hij zou missen. En ergens denk ik dat het “overal wel iets zal zijn”.
Niet makkelijk…
Ik wens Zelie een niet te turbulent volgend schooljaar toe, zonder al te veel pesters en hun aanhang in de buurt. Ik heb vooral veel respect voor haar dat ze nog durft te reageren tegen zo’n bende. Het is jammer dat ze in de grote vakantie ook nog geconfronteerd wordt met zulke etters.
En inderdaad, wie iets nog nooit heeft meegemaakt (in dit geval pesten, maar kan even goed een situatie zijn of iets anders), weet écht niet waarover hij of zij het heeft…
Ik weet niet goed hoe ik het moet schrijven, maar een fout die volgens mij veel mensen maken is denken dat het overal wel iets zal zijn.
Dat is het dus écht niet, hé. Er bestaan scholen die zich actief inzetten om net niét elitair te zijn en om zoveel mogelijk pestgedrag te detecteren en er iets aan te doen. Die werken met zeer gemotiveerde leraren en directie en een echte (goede) visie hebben. Ik ben zeer gelukkig dat ik zo’n (weliswaar nog lagere) school gevonden heb voor mijn kinderen want bovenstaande zag ik zo gebeuren in de school waar mijn dochter eerst zat. En ik besef dat ik ze daardoor eigenlijk niet “het echte leven” toon (want die is veel harder) maar ik ben toch heel blij dat ik hen toch al van de lagere school kan laten genieten.
Eén troost heeft Zelie inderdaad: een keer dat ze uit die school zal komen en naar de univ gaat zal er een hele nieuwe wereld voor haar opengaan.
Ik heb in een even elitaire school (in het Brugse weliswaar) gezeten en ik wens dat niemand toe. Ik werd wiliswaar niet gepest maar ik vond het gruwelijk om het gedachtengoed van de meesten daar te moeten aanhoren. Zodanig opgevoed dat het me niet zou verbazen dat het hoogste percentage psychopaten daar rond loopt.
Tussen al de verhalen die Michel zijn post oproept, word ik echt slecht van deze. Op het gevaar af dat ik overkom als een betweter die me even gaat moeien met uw gezinsleven: fysiek geweld op een kind van 7 is écht niet iets dat op elke school gebeurt. Ben je zeker dat een andere school er niet beter mee zou omgaan? Ik weet het niet, wil alleen maar zeggen dat ik me bezorgd voel en ik ken jullie niet eens. Behalve dat het gevaarlijk kan zijn – die kinderen weten niet wat ze doen, straks heeft uw kind écht iets voor aan zijn nieren of zo – moet het psychologisch verschrikkelijk zwaar zijn. Zowel voor de ouders als uiteraard voor het kind. Dit is kindermishandeling, en wie het doet maakt niet uit. Ik ken het verhaal niet, maar dat een school de ogen sluit voor wat er met haar leerling van zéven gebeurt, niet zeventien, kan ik maar niet geloven. Het is hun verantwoordelijkheid, die kinderen kunnen echt niet achter het hoekje gaan staan, op die leeftijd is er nog zoveel toezicht en dat is ook nodig. Dat ze vervolgens de vrienden van uw kind het vuile werk wil laten opknappen, vind ik ronduit onder alles. Kinderen van zeven horen niet verantwoordelijk te zijn voor het welzijn van hun vrienden of van zichzelf.
Mijn reactie is wellicht wat fel en onsamenhangend, maar weet dat ik boven alles niet de indruk wil wekken even te zeggen wat jullie moeten doen. Ik voel me boos en vind het zo erg voor uw kind en jullie wat er gebeurt, en hoop uit de grond van mijn hart dat jullie een oplossing vinden. Onderschat niet hoe belangrijk deze jaren zijn, hoe vormend, welke invloed datgene heeft wat hij ziet en ervaart.
Dankjewel voor jullie reakties. Het ontroert me dat jullie meeleven en het sterkt me alleen maar in de gedachte om toch maar eens grondig uit te kijken naar een andere school. Als iemand er 1 weet zijn in de buurt van Oudenaarde of Sint-Denijs-Westrem of in de regio daartussen, mag je zeker laten weten. Heb ook al overwogen om, als het in september terug herbegint als vanouds, het CLB erbij te halen maar heb totnogtoe geen ervaring daarmee of dit centrum daarvoor mag/kan ingeschakeld worden.
Ik zou elke keer een documentatie maken van de slagen en verwondingen. Volgende stap zou zijn de school duidelijk maken dat ze verantwoordelijk zijn voor die slagen en verwondingen als ze er niks aan doen. Duidelijk maken dat je ermee naar de politie stapt. Want slagen en verwondingen dat is strafbaar en nalatigheid ook.
Als je de namen van de kinderen kent, dan ken je de ouders ook. In een eerste gesprek zien of de ouders zich wel bewust zijn van wat hun kinderen doen als ze niet kijken. Als de ouders niet willen meewerken, ook hier weer, klacht indienen bij de politie.
Momenteel zijn de volwassen die verantwoordelijk zijn voor je kind terwijl het op school zit nalatig in hun taken. Bedenk je gewoon, dat jij je kind daar weg kan nemen, maar dat zolang die mensen hun verantwoordelijkheid niet opnemen, er nog slachtoffers zullen vallen. Als ze niet inzien door een volwassen gesprek dat er een probleem is, dan moet de rechtbank er maar bij geroepen worden. Of het ministerie van onderwijs (ik kan mij voorstellen dat de inspectie dit ook niet zou goedkeuren).
Ondertussen zoek je natuurlijk een andere school voor je kind. Het is duidelijk dat via gesprekken of hardere maatregelen je kind daar nooit geaccepteerd zal worden.
Nu dit is mijn aanpak. De eerste stappen die ik zou zetten, zijn zeker dezelfde die jij gezet hebt. Op een bepaald moment stopt die verzoenende aanpak bij mij en dan komt de ‘moeder beer’ in mij naar boven. Ik kan mij voorstellen dat deze aanpak voor een hoop mensen een te aggresieve stap is, maar ik denk dat 10 jaar amerika mij geleerd hebben van op mijn strepen te staan.
@ moeder van een zoon: veel succes met de beslissing. Dat je de goede mensen mag tegenkomen die meedenken. Over CLB: mijn eigen ervaring als kind in lagereschoolleeftijd en een vrij complexe problematiek is dat een CLB vooral focust op de vrager zelf, in jullie geval dus op je zoon. Let wel: dat is één particuliere ervaring van vijftien jaar geleden. Maar je zegt dat je assertiviteitscursussen etc al gedaan hebt. Zo op het leesgezicht, en zoals ik al zei in een eerdere reactie, kom ik daarmee hopelijk niet opdringerig over, maar zo vanuit mijn zetel hier, lijkt het probleem veeleer bij een slecht (laks? Ineffectief?) beleid van de school te liggen, niet van uw kind. Het zou zo jammer zijn als hij op nog meer plekken te horen krijgt dat het aan hem ligt, dat hij te week is, en dat andere kinderen dat minder zijn en dus ‘beter’.
als het volgend schooljaar herbegint, laat je gewoon elke fysieke verwonding onmiddellijk constateren en vastleggen in een verslag door de huisarts. En dat verslag stuur je telkens door naar clb/directie/voorzitter inrichtende macht… het moet echt maar eens gedaan zijn, niet alleen voor je zoon maar ook voor eventuele andere kinderen.. want waar rook is, is vuur…. veel moed!
Eerlijk gezegd mag je er niet te zacht en te huiverachtig over doen, je moet die mensen vooral de grond in boren met kennis, hun op hun onconsequente uitspraken wijzen, en hen vragen waarom ze zo bekrompen reageren. Of ze dat labelen van thuis meekrijgen en hen gewoon heel snarky van antwoord dienen. Ik weet op dit moment ook niet juist hoe ze denken, maar je moet ze pakken op hun voorspelbaarheid.
De wereld is niet je safespace, goh.. dit lijkt ook wel zo’n pestbericht als ik het zo schrijf maar het is helemaal niet zo bedoeld. Sta op je strepen, probeer hun zwakke punten te achterhalen, confronteer ze met hun eigen contradictorische gedrag, zwart wit denken , je zal door de zure appel moeten bijten en met ze armworstelen om respect af te dwingen. Als je weg kruipt, geef je ze een signaal dat ze aan het overwinnen zijn.
Als ze de slachtofferkaart trekken, smijt ze terug in hun gezicht. Dat doet men ook graag in zo’n “ik ben beter als gij” debat.
Op dit ogenblik zijn het ad hominems dus je mag ad hominem reageren, maar ze gaan dit ook proberen te doen als je bv later politieke discussies houdt, dan moet je het kunnen detecteren en hen op hun relevantie aanspreken, daarvoor moet je hier compleet in getraind zijn of ze slepen je weg uit het gesprek.
Mensen doen graag rare maneuvers om je van je stuk te brengen.
Michel, ik las dit omdat Tim van der Mensbrugghe het deelde op Facebook.
Ten eerste: wat een fantastische liefhebbende vader ben je dat je dit op deze manier beschrijft en onder de aandacht brengt (en dat je dochter een fantastische, sterke ‘sos’ is geworden is uiteraard ook voor een groot deel aan jou en je vrouw te danken, good job!)
Ik voel hier meer bij dan ik meteen onder woorden kan brengen, maar laat ik dan beginnen met mijn reactie onder Tims post te delen:
‘ Ik krijg er wel zin van in een hashtag #GoZelie, #proudSOS of iets van die strekking! Afschuwelijke kwallen die pesters en sterke griet die Zelie, en achteraf wordt het allemaal beter en je komt er sterker uit enzo, been there, done that, maar herinner me dus ook hoe uitzichtloos het voelde toen… Massieve steuncampagne lijkt me dus wel wat 🙂 ‘
Als ex-gepeste weet ik dat – zelfs goedbedoelde- aandacht van leraren en dus misschien zelfs ook wel van liefhebbende vaders de situatie nog erger kan maken, helaas… Ik weet ook dat ik me heel alleen voelde, en beschaamd. Misschien lijdt jouw dochter er minder onder dan ik destijds (zo’n sterke reactie als de hare zie ik mezelf 15 jaar geleden in ieder geval niet geven..) Maar misschien is het ook voor haar wel leuk om een digitaal hart onder de riem gestoken te krijgen? Een hashtag als steunactie en mini-anti-pestcampagne?
Misschien vind jij / vindt zij dat ook allemaal maar niks, kan ik me ook voorstellen.
En eigenlijk denk ik ook niet dat ik heel veel kan betekenen, ik ben geen bekend persoon ofzo…. Maar ik krijg er zoals ik hierboven schreef wel zin van om IETS te ondernemen… En velen met mij, denk ik!
Alle goeds aan jou en je dochter!
Sarah
Ik heb eigenlijk wel een dubbel gevoel bij deze post. Vanzelfsprekend dat je het voor je dochter opneemt, maar is dit wel de juiste manier, m.a.w. zal deze post het pesten niet juist doen toenemen?
Anderzijds vind ik dat jij en sommige van de commentatoren zelf ook wel over de schreef gaan wanneer jullie de pesters meer of minder subtiel aanpakken (“op zijn Frans uitspreken!”, “arrogante koppen”…)
Hoe zielig het ook is wat die jongens doen, is dit artikel niet evenzeer pestgedrag? Een volwassen man die 17 jarigen op het internet door het slijk haalt en assumpties maakt over alles en nog wat zonder ze ook maar te kennen…
Als heel aandachtig naleest, zul je zien dat ik geen assumpties maak, en niet door het slijk haal. Je leest erin wat je er wil in lezen.
Het zijn pestende loebassen van 17, geen kasplantjes. Gat, blaren, verbranden, tralala. Ze weten heel goed waar ze mee bezig zijn, je moet niet doen alsof ze och here och god kleine kindjes zijn.
Het zal uw dochter vooral helpen haar laatste jaar door te komen. Ik heb medelijden met haar, niet alleen doordat ze gepest wordt maar vooral door de manier waarop u dit probeert te bestrijden.
Nu zullen plagerijen en het door jou beschreven pestgedrag veranderen in een afstoting van uw dochter door de andere leerlingen. Ik zeg niet dat er niets moet veranderen en dat die jongens in de fout zijn gegaan, ik zeg dat jij een evengrote fout maakt door daar een bombastisch artikel over te schrijven.
Het zal een leuk retoricajaar worden voor haar. Ze zal hoogstwaarschijnlijk niet meer gepest worden, daarvoor zullen die gastjes nu wel te veel schrik hebben nadat dit artikel door half Gent gelezen is.
Nee ze zal gewoon genegeerd en gehaat worden door haar medeleerlingen, wat nog veel erger is. Als jij dit een efficiënte vorm van pestbestrijding noemt, veel succes ermee.
(a) “die gastjes” hebben absoluut geen schrik, het zal ze allemaal worst wezen
(b) Zelie heeft gelukkig ook wel veel steun van niet-idioten
(c) beetje dicht bij de materie, “Etienne Vanderstraeten”? Wel een zéér opvallend onopvallende schuilnaam die ge daar kiest, nee? Aan uw e-mail te zien, vermoed ik niet dat het de echte Etienne is (dat zou het toppunt zijn, en ik zou enorm graag eens met hem aan een tafel zitten om zijn ‘visie’ op pestgedrag en wat er aan te doen te bespreken), maar hey, wie weet is het wel één van de ettertjes zelf? Alleen al aan het toontje en de arrogantie, zou het zo maar kunnen zijn.
Als dat het geval zou zijn: veel succes in uw verdere leven. Afspraak als ge zelf kinderen geworpen hebt. Eens zien of uw houding dan niet veranderd is.
sos
Protip: verander ook uw IP-adres, wie ge ook zijt, xdigscopez / etienne / jocelyn.
Eindelijk iemand die genuanceerd nadenkt! Waarvoor dank.
Hopelijk leest Zelie deze reacties.
Dank voor het delen van haar verhaal, Michel. Zoals nog iemand anders: ik geloof niet dat ik hier al ooit gereageerd heb, hoewel ik al heel lang meelees. Ik vind het dapper, cool, inspirerend dat je Zelies verhaal vertelt zoals het is. Niet zij moet zich schamen als gepeste. Ook dat gebeurt nog véél te veel.
zolang ze haar maar geen “tsjeef” noemen ;-). leve sossen!
http://coyoteblog.com/wp-content/uploads/2008/11/socialism.jpg
Ah ha ha ha. Zo grappig. Nu, aan uw Facebook te zien had ik ook niet veel meer verwacht.
En dat is natuurlijk ook een ander risico als kleine zelfstandige, Rudy: als ge uw klanten komt afzeiken op hun eigen erf, moet ge niet verwachten dat ze nog klant zullen blijven. Of dat ze u verder gaan aanraden bij hun vrienden en kennissen.
Ik werd vroeger gepest en samen met mijn karakter resulteerde dat uiteindelijk ook in geen diploma.
In de laatste vijf jaar zijn 2 pestkoppen van vroeger op sollicitatiegesprek geweest bij mij. Bij mij. Of all people, zij vroegen een job bij mij.
Ik hoop dat Zelie later ook zo’n momenten zal hebben.
De likes van die jongens lijken mij een zeer impulsieve daad te zijn. Ik stel mij de vraag of — pas op, het zou wel kunnen — ze dan ook effectief zo kwaadaardig zijn als u ze hier aftekent. Die reactie was en is verkeerd, maar zijn we niet allemaal soms té ongeremd in het posten en liken of Facebook?
Direct dit soort heel erg harde conclusies trekken doet mij vermoeden dat bij het schrijven van deze blogpost niet lang is nagedacht.
Ik verwijs daarbij ook naar uw eigen Facebook status van 20 april “Een paar dommeriken, en daar al meteen conclusies uit trekken. Ik ben het, samen met […], zwáár beu dat Vlamingen zo te kakken gezet worden.”
Hoe groot kan een contradictie niet zijn?
Prettige Gentse Feesten gewenst.
Het zou inderdaad een gerechtvaardigd vermoeden zijn. Als het een alleenstaand iets zou zijn.
En dan zou een “hey serieus, ’t is niet zo erg bedoeld” met een smiley of zo erbij iets uitgemaakt hebben.
Maar de kereltjes vonden het allemaal hi-la-risch grappig, net zoals ze het al jaren hilarisch grappig vinden in het echt op school. En dan de vermoorde onschuld spelen van “ge moet het zo erg niet opnemen” of “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!”.
Er is bij deze blogpost niet te lang nagedacht, neen. Maar wel lang genoeg. Ik ben het beu, hoe dat soort volk zich alles kan permitteren en u nog eens staat uit te lachen terwijl ge erbij staat.
Voor de goede orde: mijn “Een paar dommeriken, en daar al meteen conclusies uit trekken. Ik ben het, samen met Liesbeth Homans, zwáár beu dat Vlamingen zo te kakken gezet worden. Ongetwijfeld een webstek van een militante socialist” sloeg op http://welkominvlaanderen.tumblr.com en was 100% sarcastisch bedoeld. Een website die de onderbuik van racistisch en kleindenkend Vlaanderen tegen het licht houdt: zeer uitstekend. Serieus: “auswitsch staat nog altijd voledig leeg he“?
Jouw bewogenheid om hierop te reageren kan ik als ouder ook goed begrijpen. Vandaar ook mijn volle respect voor jouw post.
Maar ik vrees dat je niet op de juiste manier hebt gehandeld. Zoals je hierboven zelf ook laat uitschijnen is dit niet een alleenstaand geval. Nu, ik ben niet berviend met Zelie op Facebook, maar tot zover ik kan zien, is er geen sprake van andere gevallen.
En was dit een niet alleenstaand geval, dan heb je je tanden in de verkeerde gezet. U zou beter een voorval becommentarieren waarvan u niet het meerdendeel moet gissen en vermoeden wat die (ik geef toe, sukkelige) gastjes hier dachten of hebben gedaan. (“Ze vonden het hilarisch”, Was u erbij?)
Pesten is niet oké. Allesbehalve zelfs. Maar als u het wilt bestrijden, zorg er dan toch voor dat u volledig recht in uw schoenen staat en u niet moet verdedigen tegen comments als “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!”.
Mooie foto’s op uw blog.
Euh… er komt weinig giswerk aan te pas hoor. Die “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!” is een standaardantwoord van pesters, vandaar dat ik het aanhaalde.
Dat het boek dat ik las altijd uit mijn handen geslagen werd door altijd dezelfde paar gasten: “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!” Dat telkens er sneeuw lag, ik niet op de speelplaats moest komen of mijn onderbroek zat vol sneeuw: “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!” Dat mijn boekentas leeggeplunderd werd: “allez, als ge dáár al niet tegen kunt!” Dat ik dag in dag uit, elke dag, voortdurend “VUIL steker” genoemd werd: “jongens toch, als ge dáár al niet tegen kunt!”
En er is op dertig jaar tijd niets veranderd, wat dat betreft. Die gastjes zorgen er wel voor dat ze altijd plausible deniability aan hun kant hebben: “allez, ik wist écht niet dat die dáár ook al niet tegen kon!”. De klassieker, om dat laatste voorbeeld te nemen: in mijn gezicht en als er geen getuigen bij zijn mij voortdurend (echt jaren aan een stuk elke dag, dus) “VUILsteker” met opgehaalde neus en kotsgeluiden erbij noemen, en dan in de klas waar leraars bij zijn net iéts meer de nadruk op de eerste lettergreep leggen dan strikt gezien noodzakelijk. Op zich is dat inderdaad niets, kleuters met even belachelijke achternamen (of zelfs voornamen), die u vuil-steke noemen in plaats van Michel of zelfs gewoon Vuijlsteke zonder speciaal accent. Maar van zodra ze weten dat het u kan schelen, geraakt g’er uw hele schoolcarrière niet meer van af. En dat weten ze. En neen, het is niet impulsief, het berekend en gemeen.
Vaak komt daar van de ouders van de pesters trouwens nog een variante op die “zolang ze ZELF niet aantoont dat ze sterk genoeg is om dit soort dingen te trotseren zal er ook geen einde aan komen” van hierboven bij.
Dat is exact mijn punt, Michel. Als men een artikel schrijft waarin men “standaardantwoorden” van pesters beantwoordt, dan is de link snel en zéér makkelijk gemaakt. Die jongens hebben helemaal niet zo’n antwoord gegeven naar mijn weten noch is de presumptie dat ze het “hilarisch” vonden noodzakelijk correct.
De gebeurtenissen uit uw jeugd zijn schrijnend en zoals ik ze hier lees, kan ik niet anders dan ze af te keuren, maar die koppeling aan mijn reactie is niet te maken. (Goed, daar wil ik het nu niet over hebben, anders drijven we af van wat mijn punt is).
Het is niet per se het gissen dat kwaad doet, maar het inpakken van een gebeurtenis met veel, al dan niet verdoken, oordelen. Dat is hetgene wat ik wil duidelijk maken. Als u pestgedrag wilt aantonen, maak dan toch dat het onbetwistbaar is, want in dit geval is er een even groot artikel te schrijven over uw incorrecte manier van handelen en redeneren. Ik geloof zelf — niet dat mij veel kan schelen — dat u wettelijk zelf niet juist bent.
—–
Graag wil u toch bedanken voor uw respons op deze en mijn vorige reacties. Het siert u om op zo’n manier met kritiek op uw inprecisie om te gaan.
Oh maar er komt echt géén giswerk aan te pas. Ze vónden het wel degelijk hilarisch, getuige een hele reeks commentaren (inclusief zo onflatterend mogelijke foto’s die ze van accounts haalden van mensen die de originele foto van mijn dochter leuk vonden) die ze plaatsten en dan weer verwijderden, de hele avond lang, vol verwijzingen naar de zogezegd ‘hardcore abvv’ die nu blijkbaar geland was.
If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck.
Mooi voorbeeld!
https://pbs.twimg.com/media/ClqAF-kXIAA3-KX.jpg
Moet gij eigenlijk niet niet in uw bed liggen, op dit uur?
Een kleintje met mayonais appart en een friakendel me ajuntjes aub grtn rudi
Als ouder merken dat je kind gepest wordt; het breekt je hart. Te merken dat de school daar in deze tijden – nog steeds – geen oren naar heeft, laat staan een anti-pestbeleid voert, is onwaarschijnlijk. Toen mijn zoon het slachtoffer werd van pesters en ik dit met de school besprak, werd dit gelukkig wél meteen zeer ernstig genomen. Er werd een gesprek met de pester (het bleek toen om 1 voortrekker en een hoop meelopers te gaan, zoals dit vaak het geval is bij pesten, vermoed ik) aangegaan en uiteindelijk ook een gezamenlijk gesprek met pester en gepeste. Pesters zijn zich vaak niet bewust van de impact van hun gedrag op anderen. Het is volgens mij de taak van de school om hier op in te gaan. Dit niet doen is nalatigheid! Mijn kind zou geen moment langer op dergelijke school blijven…
Top dat Zelie van zich afbijt; blijven doen meisje! En ik hoop dat ze er in kan slagen het niet al te zeer aan haar hart te laten komen.
[…] begin deze zomer stak het weer volop de kop op. De school werd op de hoogte gebracht, maar veel gevolg verwachtten we er niet […]