Onze straat, en de straat ernaast, is een woonerf. Dat is fantastisch, want dat wil zeggen dat auto’s er absolute voorrang moeten geven aan voetgangers. Voetgangers mogen er over de hele breedte van de straat lopen, kinderen mogen er spelen, en auto’s mogen de voetgangers niet hinderen.

We zitten dan ook graag en veel buiten, in de wijk.

En toch: er rijden voortdurend auto’s. Allemaal auto’s die hier in de verste verte niet moeten zijn en die dan nog vaak aan een teringsnelheid door de straat scheuren.

Het is een vrij land, ik weet het wel, maar ik zou het een uitstekend idee vinden om aan het einde van de straat een slagboom te zetten met een hok, waar elke automobilist zou mogen uitleggen wat hij hier eigenlijk te zoeken had.