En het heeft maar vijftien of zo jaar geduurd!

Onze living, met de telefoon gefotografeerd van aan de trap, deze namiddag:

Da’s nadat ik de drie overbodig geworden zetels buitengekeild heb, en opgeruimd heb.

Ik heb alleen fysieke foto’s van hoe het er uitzag toen we het huis kochten, maar beeld u in: een grote ruimte met grijs tapijt, een grote schouw aan één kant, een soort eikenhouten hekken rond een trap naar beneden aan één kant, en een deur naar een traphal waar een gammele houten trap naar de (niet-ingerichte) zolder ging.

Dit is de vroegste digitale foto die ik ervan heb, in mei 2000 genomen:

Oude salonzetels die ik zelfs al vergeten was, de schouw daar rechts, het trapgat naar beneden en de afgebroken muur waar de trap naar boven tegen stond. Op de vloer het grijze/beige vasttapijt met netwerk- en electriciteitskabels erop.

En het park waar Zelie in zat. 🙂

Eerst is de trap naar boven gedraaid en een stukje muur afgebroken. En zo heeft het een aantal jaar gestaan:

Dan is er boven de tapis-plain een geluidsisolerende laag gekomen, en daarboven een plankenvloer en is de trap naar beneden is gedraaid, en er zijn ingemaakte kasten aan één muur gekomen. We hadden de schouw gehouden en gewoon proper gezet in plaats van ruwe steen:

Een aantal jaar later hebben we de schouw afgebroken en de muren en het plafond aangepakt, en kasten tegen de ene muur gezet — vóór:

En na:

De foto hierboven ziet er idealer uit dan het was, want het plafond was nog niet afgewerkt, en de muur naar buiten was in een soort blinkend vuil-oranje-geel afgewerkt:

Nog een paar jaar later hebben we ook die muur vlakgemaakt en geverfd, de vensters en het plafond geverfd, vorig weekend hebben we nieuwe zetels gekocht, en vandaag heb ik dus de oude ztels buitengekapt en wat aan de kant gelegd, en ziet het er zo uit:

Op details na (de plinten, de gordijnen, de vensterbanken, de lampen) is het helemaal klaar. Hoera!