Ah, Open Source.
Every good work of software starts by scratching a developer’s personal itch. Iets staat iemand niet aan, iemand zou iets willen hebben, en dan maakt die dat.
Dat was zo toen Eric Raymond The Cathedral and the Bazaar schreef, en dat is nog altijd zo.
Het begint met krabben waar het jeukt, maar als elke ontwikkelaar alleen maar zijn eigen jeuk krabt, komen we niet veel verder. En al helemaal niet als het om grotere projecten gaat.
Gramps is zo’n iets groter project. Het is niet massief groot, er werken misschien een stuk of zes zeven mensen redelijk constant aan, maar het is wel groot genoeg om de nadelen van niet-commerciële software te voelen.
De ontwikkelaars hebben hun eigen agenda en ideeën, en die lijkt niet bijzonder hard afgestemd op de gebruikers. De gebruikers, namelijk, willen vooral een gemakkelijker bruikbaar pakket, zonder aan kracht in te boeten. En dat is bij uitstek iets dat enorm moeilijk is als men enkel naar zijn eigen jeuk kijkt. Sommige zaken zijn nu eenmaal groter dan één feature, of één aanpassing ergens, maar zouden eigenlijk globaal moeten bekeken worden. Of nog zoiets: dingen zijn enorm moeilijk te gebruiken, en developers beseffen dat niet. Kom daarbij dat de documentatie niet up to date is — reactie van developers? “Ah maar iedereen die wil, kan in de wiki aanpassingen doen”.
Neen, zo werkt dat dus niet. En zo komt het dat een pakket dat op dit moment denk ik het beste genealogieprogramma ter wereld is, dreigt in een soort ghetto voor Linuxgeeks terecht te komen.
Ik wou dus een steentje bijdragen, door al eens naar wat documentatie te kijken. En ik heb de forms-module genomen, omdat die er op het eerste zich interessant uitziet, maar dat ik die zelf niet gebruik wegens totaal ondoorzichtig.
De eerste inderuk is alvast niet zeer positief, vrees ik. Ik stelde een eenvoudige vraag aan de developer achter de module: “Nu doet het A. Is het de bedoeling dat het op termijn ook B zal doen?” Het antwoord was, inderdaad: “Nu doet het A. Punt uit.” Een andere persoon stelde een vraag in de zin van “Het is voor gebruikers moeilijk om X te doen, zouden daar andere opties voor zijn?” Met als antwoord “De manier om het te doen is X. Punt uit.”
Ahem ja. Developers, developers, developers, developers. 🙂
Reacties
Eén reactie op “Krabben waar het jeukt”
Ik denk dat dat een van de meest intense discussies is soms: ontwikkelaars leren applicaties gebruiken als gebruiker.