Daarnet vroeg een vriend zich op Facebook af
Als ik de verhalen over Mayeur en co lees, stel ik me de vraag: is het altijd zo geweest maar komt het nu pas naar boven of heeft de schaamteloosheid nieuwe dieptes bereikt?
Ik kan toch niet de enige zijn die geen halve seconde verbaasd is?
Ja, ’t is een beetje arrogant van het te blijven doen in de wetenschap dat het tegenwoordig allemaal wel zal uitkomen, maar hey: het is altijd zo geweest, en het zal altijd zo zijn. Daar moet ge maar een paar pagina’s geschiedenisboek van om het even welke periode voor lezen. Of een krant openslaan in een willekeurig decennium.
En doe zeker niet alsof het allemaal de PS is, of allemaal de socialisten, of allemaal de politiekers, of allemaal de advokaten, of allemaal de wieofwatdanook.
We leven allemaal met onze eigen stukjes omertà. Ik zou u in privé verhalen kunnen vertellen over wat *ik* al allemaal meegemaakt heb die uw haren ten berge zouden doen rijzen. En ik ben ervan overtuigd dat gij hetzelfde kunt.
De winnaars, dat zijn zeer vaak de mensen die zonder scrupules schaamteloos smeerlappen kunnen zijn.
(En ja, natuurlijk is het schandalig, wat ze daar in Brussel hebben gedaan, en ja, natuurlijk zouden er mensen aan de deur moeten gezet worden. Maar laat ons vooral niet doen alsof het uitzonderlijk is, of speciaal, of dat het in uw en mijn direkte omgeving niet ook gebeurt.)
Reacties
3 reacties op “O, o, o, wat érg, die Samusocial historie!”
In een cynische bui heb ik me eens de theatrale bedenking gemaakt dat “waar macht is, is machtsmisbruik”. Dat bleek achteraf niet cynisch te zijn, maar logisch: elkmens volgt nu eenmaal graag de weg van de minste moeite. In elke organisatie is de vraag dus niet “of”, maar “waar”.
Dus niet enkel bij Trump of De Wever, maar ook bij Hollande, Macron, Samsom, SP-A, Groen, PvdA.
Maar daarnaast ook: hoe groot/hoe flagrant.
(In het geval van Samusocial, met het recidivisme van mevrouw Peraïta, wel heel flagrant. Tussen extreem laakbaar en strafbaar, wat mij betreft.)
Men kan stellen dat je op die manier problemen plat relativeert, maar dat hoeft niet. Het inzicht kan perfect naast de verontwaardiging staan. Het leert nl. dat er geen heiligen bestaan, maar dat het belangrijk is om voortdurend alert te blijven. Het is als een bezemsteel die je balanceert op je vinger: het gaat er minder om dat hij eens valt dan dat het gaat over de moeite die je doet om hem niet te laten vallen.
En dat je mensen niet te lang achter elkaar aan de macht mag laten.
Shit. Ik ben weer aan het preken.
Spijtig maar zo waar.
degoutante historie hé. Maar iemand deed me hier nog wat verder over nadenken: tezelfdertijd wordt dit soort van hulpverlening tegenwoordig toegekend aan privébedrijven die er winst op maken zoals G4S. Waarom kan dat wel vraag ik me dan af ?