Ik was vandaag voor een vergadering in Antwerpen.
Ja, miserie met het verkeer wegens met de auto en allerlei werken en alles, ja.
Maar ook: hoe is het mogelijk dat ik zo’n viscerale “meh” heb bij een stad? Er zijn objectief allemaal mooie dingen te zien en zo, maar toch kan het mij niet warm krijgen.
Misschien is het omdat het net te groot is om aangenaam te zijn en veel te klein om écht groot te zijn? Ik weet het niet. Hoedanook, ‘t is niet mijn stad.
Antwerpen komt niet eens aan haar eigen enkels.