Nu het vrijwel zeker is dat The Winds of Winter één dezer dagen / weken uitkomt (zeker deze week, misschien volgende week? of anders volgende maand? volgend jaar? enfin, zeer binnenkort): ik ben herbegonnen aan de hele A Song of Ice and Fire.

Confession time: ik heb alle boeken een keer of drie gelezen, en ik denk wel dat ik redelijk zeer goed mee ben met alles, van de boeken over Dunk & Egg over de tv-serie over de honderden theorieën over World of Ice and Fire tot de verzamelde So Spake Martin‘s, maar het lezen van de boeken zelf ging altijd veel te snel.

Ik kan mezelf gewoon niet tegenhouden: pagina’s vliegen voorbij, en als ik niet zeer hard oplet, lees ik gewoon méér dan diagonaal. Wat geen goed idee is bij dat soort boeken, waar vanalles op een half woord kan draaien.

EN DUS heb ik besloten om de vijf boeken in audioboek te beluisteren. Dat is in totaal 201 uur en 38 minuten. Stel dat ik elke dag een half uur kan luisteren, ergens tussen de podcasts die ik moet volgen en het slapen op de trein, dan heb ik nog meer dan een jaar te gaan.

En tegen dan ik Winds of Winter zéker uit. Toch?

[De vijf boeken hebben mij trouwens vijf jetons gekocht bij Audible. Ik krijg met mijn abonnement van 10 dollar per maand één jeton per maand, dus dat heeft me 50 dollar gekost. De papieren boeken zouden mij nu 33.60 dollars kosten in Kindle-formaat bij Amazon, maar als ik ze aan volle prijs zou kopen bij Audible, zou het mij –afhankelijk van waar ik kijk– iets tussen 121 en 295 dollars teruggezet hebben.]

[Oh en ook: Roy Dotrice takes some serious getting used to. De inconsistentie waarmee hij namen uitspreekt, zijn soms bijzonder vreemde keuzes van accenten voor sommige personage, zijn on note tone of voice bij verhalende stukken: ahem ja. Het is vooral lastig omdat er wegens de tv-serie al een hele reeks stemmen in mijn hoofd zitten, en ik vergeef het hem omdat hij een legende is, en ook omdat hij al dood is , maar toch. Caveat emptor!]