Mijn jongste zoon zit in het tweede middelbaar, in een “moeilijke” richting.

Hij had iets van geschiedenis te leren, en hij vroeg ik hem kon opvragen. Hoera! Het ging over het Romeinse Rijk! Ik herinner mij mijn tweede jaar humaniora, waar we van het begin van het jaar tot het einde van het jaar ex cathedra les kregen over de Romeinen, met de cursus honorum en de grote P (patriciërs) en de kleine p (plebejers), en heel het verhaal van Marius en Sulla en de Gracchi en Caesar en heelder stukken uit de twaalf Caesars van Suetonius, en als we braaf waren kregen we de vrijdag voorgelezen uit het Gelag van Trimalchio.

Akkoord, we zagen zeer veel over de theoretische werking van de staat op het einde van de republiek en bijna niets voorbij pakweg Nero, maar toch. Een heel jaar les over de Romeinen.

Ik ga ervan uit dat er op al die tientallen jaren enorm veel interessante manieren gevonden zijn om het over Rome te hebben, ik keek er eigenlijk enorm naar uit.

Tot ik de les zag die Jan moest kennen. Het begon bij de vier soorten keizers: de Julio-Claudische dynastie (voorbeeld Augustus), de Flaviaanse dynastie (voorbeeld Vespasianus), de erfkeizers (voorbeeld Trajanus), en uiteindelijk de Servische keizers (voorbeeld Caracalla). Iets later ging het ook nog over schijnkeizers (voorbeeld Romulus Augustulus).

Ah euh wacht, de Severische keizers, niet Servisch. Jan had het verkeerd opgeschreven.

En “iets later”? Yup, inderdaad: het hele Romeinse Rijk was afgehaspeld op een bladzijde of acht. Met zeer veel illustraties en invulveldjes.

Met ook voorbeeldopdrachten, zoals:

Rangschik in volgorde: Germaanse stammen – val Oost-Romeinse Rijk – Augustus – val West-Romeinse Rijk – scheiding West- en Oost-Romeinse Rijk

Het hele Oost-Romeinse Rijk werd op de volgende manier behandeld:

Hoe lang overleefde het Oost-Romeinse Rijk nog? 
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Jan had op het lijntje “Tot 1453, dus nog 977 jaar” geschreven. Tot zover dat stuk geschiedenis, dus.

Of een opdracht als “onderstreep in de tekst hiernaast hoe je kan achterhalen dat de keizer meer dan één god erkende”, en dan een “tekst” van letterlijk vier regels van elk vier centimeter lang, met onder meer iets als “Wij erkennen de goden van bladiebla”. Jawel, “de goden” was in het rood onderlijnd. Hoera voor pedagogiek.

I shit you not. Ik wou dat het om te lachen was, maar het is dodelijke ernst.

Tweede jaar humaniora. Een “moeilijke” richting.

Ik mag hopen dat ze in hun verschillende nestkastjes-richtingen meer leren. (Nestkastjes bouwen, nestkastjes tekenen, spreken over nestkastjes, electrische draden op nestkastjes solderen, … — PO en MO en TO en godweetwatnog allemaal, stuk voor stuk ongetwijfeld zéér goed voor de arbeidsmarkt.)