Soms heb ik geen zin om na te denken en kijk ik gewoon naar wat Netflix mij voorschotelt.

Netflix stelde mij Maniac voor. Het speelt zich af in een alternatieve wereld (een ander Vrijheidsbeeld, computertechnologie die jaren-1980 aandoet, rare dingen met reclame en vrienden kopen), maar daar wordt eigenlijk niet echt iets mee gedaan.

Emma Stone en Jonah Hill doen mee aan een farmaceutisch-computer-achtig experiment, en het duurt even voor het allemaal duidelijk wordt wat er aan de hand is.

Tien afleveringen later: ik vond het wel goed. En zeer goed dat er geen tweede seizoen komt. Dat is al de tweede keer in korte tijd, na The End of the Fucking World een paar dagen geleden, dat ze een verhaal vertellen dat gewoon een einde heeft. Fijnzo.

Ik las daarnet dat de regisseur (Cary Joji Fukunaga, van onder meer het ongelooflijk goede eerste seizoen van True Detective, die ook de nieuwe Bond-films zal doen binnenkort) laatsteminuut allerlei afleveringen weggekapt heeft, en dat hij een aantal ideeën had die ik zeer graag had gezien, maar die teveel geld zouden gekost hebben.

Wel: ja dus. Zonder het te spoilen: het is “wel goed” en niet “uitstekend goed”, omdat er zo enorm veel méér had kunnen gedaan worden met de premisse dan dat er nu gedaan is. Met wat meer tijd en boterhammen zou het onvergetelijk kunnen geweest zijn.