Mijn werk is raar werk, soms. Mijn visitekaartje zegt dat ik designer ben.

In het geval van de klant waar ik nu al een paar maanden een groot deel van mijn tijd doorbreng, is dat samen met mijn fijne collega Johan kijken naar dingen die bestaan, rapporten lezen, spreken met mensen, tekenen in onze respectievelijke boekjes, schrijven, tekenen op de computer, spreken met mensen die de eindgebruikers vertegenwoordigen, spreken met developers, spreken met analysten, spreken met architecten, nog tekenen, bijschaven, de dingen wat laten rusten, de dag erna met een nieuw oog kijken en herbeginnen.

Tot er iets uit de bus komt waar we allemaal achter staan, en dan zeggen we zo nauwkeurig mogelijk hoe we dat graag zouden ontwikkeld zien. Soms kan dat niet wegens redenen van tijd of middelen, en dan zoeken we samen naar een compromis. Of soms wordt het dan toch niet ontwikkeld zoals het had gemoeten, en dan kijken we hoe het anders is dan ontworpen, en hoe we het zouden kunnen aanpassen met zo weinig mogelijk last voor de ontwikkelaars.

En dan kijkt ge na een aantal maanden naar uw werk van de afgelopen maanden, en bedenkt ge “is het maar dit?”. Kijkt ge naar de schermen en de specificatie en ziet het er allemaal zo simpel en vanzelfsprekend uit.

Of begint ge aan een groot nieuw hoofdstuk, en is het eigenlijk op minder dan een uur beklonken hoe we het daar gaan oplossen. En bedenkt ge opnieuw “is dit echt niet verdacht snel gedaan?”

Maar neen dus: als het er eenvoudig uitziet, als het vanzelfsprekend lijkt, dan is dat teken dat we goed werk gedaan hebben.

Vandaag was een goede dag. We hebben getoond waar we mee bezig waren, en het is allemaal zonder veel opmerkingen goed bevonden. Zo van “ah ja, inderdaad, logisch, jaja, geen vragen”.

Heerlijk.

En vanaf ergens volgende week gaan we een nieuwe fase van het werk in: het polijsten van wat er gemaakt is. Gelijk in: tot de laatste pixel en de laatste micro-interactie juist zetten en consistent maken en alles. Ge kunt u moeilijk inbeeld hoe hard ik daar naar uitkijk: front-end werk doen in samenwerkingen met een échte frontender.