In Gent steekt de clan-Verhofstadt een mes in de rug van de volgens iedereen meest capabele persoon bij Open VLD in Gent de afgelopen pakweg 15 jaar. Christophe Peeters mag geen schepen worden, en tot zover het positieve en verbindende project van Matchas. Het schip is al gezonken nog voor het de haven verlaten heeft.

In Antwerpen gaan begote de socialisten samen met de N-VA in zee. Serieus, de leiders van de sp.a daar hebben samen gezeten en hebben onder elkaar geoordeeld dat het geen probleem zal zijn om in een coalitie te zitten met een partij die er alles aan gedaan heeft om ze kapot te maken, op een soms bijzonder onkoosjere manier (Tom Meeuws, iemand?). Wat is er allemaal beloofd aan sp.a door N-VA, en welke idioot gelooft ook maar een halve minuut dat N-VA zijn beloften zal houden?

Want ondertussen wint N-VA stemmen na de wansmakelijke vertoning van twee jaar onderhandelen en dan op de Orbán-kar springen als het wat minder gaat in de gemeenteraadsverkiezingen. Wie gelooft die mensen nog?

Het is Warmste Week in Vlaanderen, en de Gouwleider zal op het einde van de week weer een dikke cheque van ons belastingsgeld gaan afgeven — zéker de kost van een gmeiddeld fietspad ergens te lande, een enórme inspanning — en daarmee is het geweten weer een jaar gesust.

In mei zijn het verkiezingen, als het al niet vroeger is, en ik zou niet weten op wie ik moet stemmen. De bloedarmoede is dusdanig groot, het gebrek aan politiek talent is zó stuitend, het cynisme zo godgeklaagd, dat ik het even niet meer weet.