Maar allez. Ik heb vier dagen in Londen geslapen, met het venster open, en ik heb geen enkele mug gehoord of gezien.

Ik kom thuis, en het gonst van de muggen in de slaapkamer. En geen gewone muggen, maar van die dikke vette, al volgepompt met bloed. Bah.

En dan kijk ik naar buiten op de koer, die vorige week nog helemaal kaal stond, en dit is wat ik zie:

Nog een week en de aanleg begint, in theorie. Spannnnennnnd.

Het onkruid is op een kleine week tijd van bijna niets naar dit gegroeid — dat belooft, voor de aanleg van onze nieuwe tuin. De miserie is dat de grond een en al steen is, en dat overal op en rond en in die stenen wortels zitten die er onmogelijk uit te krijgen zijn.

Vooral de winde is miserie. Eén klein stukje wortel achterlaten, en een dag of twee later is dit het gevolg:

Ik kan mij niet inbeelden hoe het opgelost gaat geraken. Roundup mag niet meer. Methodisch omspitten en alle stukje wortel wegsmijten is onbegonnen werk. Een plastieken folie om alles tegen te houden: ik ben bang dat de vuiligheid er door gaat groeien.

Brr.